Πήγα προχθές βράδυ βόλτα με το ποδήλατο...μου αρέσει αυτή η ταχύτητα, προλαβαίνει ο κόσμος να σου μιλήσει και προλαβαίνεις και εσύ.Σταματάς για ένα γειά, μια κουβέντα, ένα πείραγμα, που μπορεί να γίνει και καφές...μετά πήρα το ποδήλατο και ανέβηκα την Διονυσίου Αεροπαγήτου, η "βόλτα" ζει και βασιλεύει, και σταμάτησα λίγο σε δύο μουσικούς που είχαν μαζέψει κόσμο σαν και εμένα, με τραγούδια ελληνικά και ροκάκια. Προχώρησα, πέρασα το Ηρόδειο, και κάθε εικόνα έφερνε αναμνήσεις για συναντήσεις, προηγούμενες βόλτες, παραστάσεις, μουσικές που λαθραία άκουγα από τα πεζούλια...Όμορφη ζωή, χωρίς φράγκο στην τζέπη...και εμείς γεμάτοι όνειρα!!
Ανέβηκα στην είσοδο της Ακρόπολη και πήρα χαμπάρι την πανσέλινο που σε λίγο θα ανέτελνε πάνο από τα Προπύλαια και κλείδωσα το ποδήλατο στα κάγκελα. Θα την έβλεπα από το βράχο να ανατέλλει βασιλικά!!
Παρέα με παρέες φοιτητών, οικογένειες, ζευγάρια, νέους και μεγάλους, παιδιά με τα σακκίδια ημέρας στην πλάτη ( αυτό έχει γίνει η ζωή μας, μια μέρα στους δρόμους με ένα σακκίδιο), σε ήρεμες κουβέντες, σχόλια, γέλια, η απλώς σιωπηλά, με φόντο την πολύφωτη πόλη και την πανσέλινο να ανατέλλει πίσω από την Ακρόπολη
από: "Η ζωή στην Ελλάδα της κρίσης"
