Βασίλη, καλό ταξίδι...
Θυμάμαι λίγο μετά τα φοιτητικά μου χρόνια...στο παλιό σου μπαράκι..κάθε Κυριακή να κάνω προβολές ταινιών μικρού μήκους...με μια φορητή μηχανή προβολής 16mm Eiki...θυμάμαι βραδιές με κουβέντες γύρο από τον κινηματογράφο...και μουσική...αλλά και συμβουλές ζωής...και μετά στο "νέο" μπαράκ...μουσική...και θέατρο...
Θυμάμαι γυρίσματα, δουλειά, ξενύχτια...
και μια στάση για καφέ όταν, αργότερα, είχα δουλειές να κάνω στα Εξάρχεια...σαν ένα σπίτι που πάντα είχε ανοιχτές πόρτες και μια φιλική κουβέντα...
και πολλά άλλα...
γνώρησα ανθρώπους, γίναμε παρέα, σκορπίσανε οι δρόμοι μας, ξανασυναντιώμασταν από δω και από κει...
στην χώρα αυτή κανείς δεν χάνεται τελικά...
και ο Βασίλης έδωσε ζωή σε όλα αυτά, με όραμα, πολύ δουλειά και...χιούμορ!!
Τώρα ο άνθρωπος που μας έφερε μαζί, έφυγε...
προτίστως χάσαμε έναν φίλο
ταινίες όπου έπαιξε:
1922 1978
Happy day 1979
Ένας ερωδιός για τη Γερμανία 1987
Όνειρο αριστερής νύχτας 1987
Αθώος ή ένοχος; (1989) 1989
Ζωή χαρισάμενη 1993
Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι 1980
Λάβετε θέσεις 1973
Μετεωρίτες 2004
Μπιλόμπα 2009
Ξαφνικός έρωτας 1984
Οι ιππείς της Πύλου 2011
Σουβλίστε τους! Έτσι θα πάρουμε το κουραδόκαστρο 1981
Τα βαποράκια 1983
Υπόθεση Παγκρατίδη (αθώος ή ένοχος;) 1989
Ξαφνικός έρωτας 1984
Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων 1997
Ταξίδι στην Αυστραλία 1990
Τράνζιτο 1995
Ειμαρμένη 2012
"Καλοκαίρι του 2010 έκλεισε το περίφημο καλλιτεχνικό στέκι το «Μπαράκι του Βασίλη», καλοκαίρι του 2013, 20 Ιουλίου, πέθανε από ανακοπή καρδιάς ο… Βασίλης Τσιπίδης, ιδιοκτήτης και ψυχή του μαγαζιού. Ηθοποιός και άνθρωπος με ευαισθησίες που ήξερε να εντοπίζει το «καινούργιο», το «διαφορετικός» και το ελπιδοφόρο, ο Τσιπίδης έδωσε βήμα και «κίνητρα» σε μια ολάκερη γενιά καλλιτεχνών που άφησαν έντονα χνάρια στο λεγόμενο εναλλακτικό ρεύμα και όχι μόνο. Στη καρδιά της «ανεξάρτητης» Αθήνας, στη Ζωοδόχου Πηγής αρχικά και αργότερα στη Διδότου οι «Συνήθεις Ύποπτοι», τα «Παλαϊνά Σεφέρια», ο Ρος Ντέιλι, ο Σωκράτης Σινόπουλος, ο Γιάννης Νικολάου, ο Δημήτρης Ζαφειρέλης ο Γιάννης Χαρούλης, η Δανάη Παναγιωτοπούλου κι ένας στρατός «συνοδοιπόρων» εκφράστηκαν και εξέφρασαν τα «θέλω» εκείνων που έβλεπαν και συνεχίζουν να αντικρίζουν, αισθάνονταν και νιώθουν, το τραγούδι αλλιώς. Το «Μπαράκι του Βασίλη» λειτούργησε σαν «μαιευτήριο» και «κατοικία» καλλιτεχνών και διανοουμένων, οραματιστών και ασυμβίβαστων σε μια Ελλάδα που βούλιαζε στη λαίλαπα του lifestyle και της «γύμνιας» των σύγχρονων καιρών. Η έντονη προσωπικότητα και φλόγα του Τσιπίδη δέσποζαν στην ατμόσφαιρα αλλά και στο μεδούλι των προτάσεών του. Δεν ήμουν τακτικός αλλά είχα βρεθεί πολλές φορές στο «Μπαράκι» για να κοινωνήσω συναυλίες στις οποίες ο χώρος και η «αύρα» του ανθρώπου που το «έτρεχε», και βέβαια και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που τον στήριζαν αλλά και την ίδια ώρα στηρίζονταν σε αυτόν, αλληλοσυνδέονταν και αλληλοσυνέβαλλαν καταλυτικά στην τελική μυσταγωγία. Καμία σχέση με τα «προκάτ δρώμενα», ντόπια αλλά και ξενόφερτα, που θέλουν σώνει και καλά να μεταμφιεστούν σε γεγονότα… τόσο «χτες» όσο και «σήμερα." - Πηγή: www.ogdoo.gr
"Ένα από τα ιστορικότερα στέκια της Αθήνας, το γνωστό «Μπαράκι του Βασίλη», βάζει λουκέτο, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία. Ο ηθοποιός Βασίλης Τσιπίδης, ο άνθρωπος πίσω από το «Μπαράκι», εξήγησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι «Κακά τα ψέματα, άλλαξε η νύχτα, ο κόσμος δεν πολυκυκλοφορεί κι αν βγει δεν μπορεί να πάρει δεύτερο ποτό κι εμείς δεν βγάζουμε πια ούτε τα έξοδά μας».
Μάλιστα ο Βασίλης χαριτολογώντας ανέφερε ότι είναι «η ώρα να βγω στη σύνταξη. Έφτασα και σε μια ηλικία που δεν μπορώ πια να τρέχω από συναυλία σε συναυλία κι έτσι να βρίσκω νέους μουσικούς ή να με βρίσκουν». Το πρόγραμμα των εμφανίσεων φτάνει ως και το τέλος του Ιουνίου, και μετά θα έρθει το οριστικό τέλος για το στέκι. Ακόμα κι αν πωληθεί, όπως ευελπιστεί ο ιδιοκτήτης του, δεν θα είναι πια «του Βασίλη». Σίγουρα πρόκειται για ένα τέλος εποχής, λίγους μήνες μετά την αυλαία και για το θρυλικό «Jazz & Jazz» της Δεινοκράτους.
Το «Μπαράκι του Βασίλη» ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80 ως… μπαράκι στο ιστορικό κτίριο της οδού Ζωοδόχου Πηγής. Το μαγαζί διαμορφώθηκε από το κοινό του, αφού οι θαμώνες το «βάφτισαν» Μπαράκι του Βασίλη για να το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Στη συνέχεια όμως το μπαράκι μετατράπηκε σε «πολυχώρο» με τη στήριξη των φίλων του και την αγάπη του Βασίλη, αφού οι νύχτες γέμιζαν με προβολές ταινιών, ζωντανές εμφανίσεις και θεατρικά happening.
Από το αυτοσχέδιο πάλκο πέρασαν όλοι οι μουσικοί που χαρακτήρισαν την άνθιση του παραδοσιακού ήχου στη δεκαετία του 90. Εδώ παρουσίασε ο Ross Daly όλες τις δουλειές του, έπαιξε και πειραματίστηκε με τους μαθητές του, αλλά και με εκλεκτούς φίλους του. Από το μπαράκι ξεκίνησαν μουσικοί και τραγουδιστές, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τους Συνήθεις Ύποπτους και τον Χρήστο Θηβαίο.
Ο σεισμός του 1999 απέβη μοιραίος για το κτίριο της Ζωοδόχου Πηγής 98. Το μπαράκι βγήκε "κόκκινο" και μετά από περιπλάνηση και εντατική δουλειά που κράτησε ένα χρόνο άνοιξε ο καινούργιος χώρος στην οδό Διδότου 3 στο Κολωνάκι. Με εξαιρετικά μελετημένη ακουστική, ώστε να διατηρηθεί ο χαρακτήρας του παλιού μαγαζιού, αλλά και με σύγχρονη εγκατάσταση που επιτρέπει πλέον παρεκβάσεις και σε είδη όπως η jazz με μεγαλύτερη άνεση. Μέχρι το τέλος η φυσιογνωμία του μαγαζιού είναι σταθερή: «Ζωντανή μουσική χωρίς μικρόφωνα», μακριά από την αγοραία αισθητική σε μια προσπάθεια για ουσιαστική ψυχαγωγία και επικοινωνία."- Πηγή akous
Θυμάμαι γυρίσματα, δουλειά, ξενύχτια...
και μια στάση για καφέ όταν, αργότερα, είχα δουλειές να κάνω στα Εξάρχεια...σαν ένα σπίτι που πάντα είχε ανοιχτές πόρτες και μια φιλική κουβέντα...
και πολλά άλλα...
γνώρησα ανθρώπους, γίναμε παρέα, σκορπίσανε οι δρόμοι μας, ξανασυναντιώμασταν από δω και από κει...
στην χώρα αυτή κανείς δεν χάνεται τελικά...
και ο Βασίλης έδωσε ζωή σε όλα αυτά, με όραμα, πολύ δουλειά και...χιούμορ!!
Τώρα ο άνθρωπος που μας έφερε μαζί, έφυγε...
προτίστως χάσαμε έναν φίλο
 |
| φωτό Νίκος Χελιδονήδης |
ταινίες όπου έπαιξε:
Happy day 1979
Ένας ερωδιός για τη Γερμανία 1987
Όνειρο αριστερής νύχτας 1987
Αθώος ή ένοχος; (1989) 1989
Ζωή χαρισάμενη 1993
Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι 1980
Λάβετε θέσεις 1973
Μετεωρίτες 2004
Μπιλόμπα 2009
Ξαφνικός έρωτας 1984
Οι ιππείς της Πύλου 2011
Σουβλίστε τους! Έτσι θα πάρουμε το κουραδόκαστρο 1981
Τα βαποράκια 1983
Υπόθεση Παγκρατίδη (αθώος ή ένοχος;) 1989
Ξαφνικός έρωτας 1984
Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων 1997
Ταξίδι στην Αυστραλία 1990
Τράνζιτο 1995
Ειμαρμένη 2012
"Καλοκαίρι του 2010 έκλεισε το περίφημο καλλιτεχνικό στέκι το «Μπαράκι του Βασίλη», καλοκαίρι του 2013, 20 Ιουλίου, πέθανε από ανακοπή καρδιάς ο… Βασίλης Τσιπίδης, ιδιοκτήτης και ψυχή του μαγαζιού. Ηθοποιός και άνθρωπος με ευαισθησίες που ήξερε να εντοπίζει το «καινούργιο», το «διαφορετικός» και το ελπιδοφόρο, ο Τσιπίδης έδωσε βήμα και «κίνητρα» σε μια ολάκερη γενιά καλλιτεχνών που άφησαν έντονα χνάρια στο λεγόμενο εναλλακτικό ρεύμα και όχι μόνο. Στη καρδιά της «ανεξάρτητης» Αθήνας, στη Ζωοδόχου Πηγής αρχικά και αργότερα στη Διδότου οι «Συνήθεις Ύποπτοι», τα «Παλαϊνά Σεφέρια», ο Ρος Ντέιλι, ο Σωκράτης Σινόπουλος, ο Γιάννης Νικολάου, ο Δημήτρης Ζαφειρέλης ο Γιάννης Χαρούλης, η Δανάη Παναγιωτοπούλου κι ένας στρατός «συνοδοιπόρων» εκφράστηκαν και εξέφρασαν τα «θέλω» εκείνων που έβλεπαν και συνεχίζουν να αντικρίζουν, αισθάνονταν και νιώθουν, το τραγούδι αλλιώς. Το «Μπαράκι του Βασίλη» λειτούργησε σαν «μαιευτήριο» και «κατοικία» καλλιτεχνών και διανοουμένων, οραματιστών και ασυμβίβαστων σε μια Ελλάδα που βούλιαζε στη λαίλαπα του lifestyle και της «γύμνιας» των σύγχρονων καιρών. Η έντονη προσωπικότητα και φλόγα του Τσιπίδη δέσποζαν στην ατμόσφαιρα αλλά και στο μεδούλι των προτάσεών του. Δεν ήμουν τακτικός αλλά είχα βρεθεί πολλές φορές στο «Μπαράκι» για να κοινωνήσω συναυλίες στις οποίες ο χώρος και η «αύρα» του ανθρώπου που το «έτρεχε», και βέβαια και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που τον στήριζαν αλλά και την ίδια ώρα στηρίζονταν σε αυτόν, αλληλοσυνδέονταν και αλληλοσυνέβαλλαν καταλυτικά στην τελική μυσταγωγία. Καμία σχέση με τα «προκάτ δρώμενα», ντόπια αλλά και ξενόφερτα, που θέλουν σώνει και καλά να μεταμφιεστούν σε γεγονότα… τόσο «χτες» όσο και «σήμερα." - Πηγή: www.ogdoo.gr
"Ένα από τα ιστορικότερα στέκια της Αθήνας, το γνωστό «Μπαράκι του Βασίλη», βάζει λουκέτο, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία. Ο ηθοποιός Βασίλης Τσιπίδης, ο άνθρωπος πίσω από το «Μπαράκι», εξήγησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι «Κακά τα ψέματα, άλλαξε η νύχτα, ο κόσμος δεν πολυκυκλοφορεί κι αν βγει δεν μπορεί να πάρει δεύτερο ποτό κι εμείς δεν βγάζουμε πια ούτε τα έξοδά μας».
Μάλιστα ο Βασίλης χαριτολογώντας ανέφερε ότι είναι «η ώρα να βγω στη σύνταξη. Έφτασα και σε μια ηλικία που δεν μπορώ πια να τρέχω από συναυλία σε συναυλία κι έτσι να βρίσκω νέους μουσικούς ή να με βρίσκουν». Το πρόγραμμα των εμφανίσεων φτάνει ως και το τέλος του Ιουνίου, και μετά θα έρθει το οριστικό τέλος για το στέκι. Ακόμα κι αν πωληθεί, όπως ευελπιστεί ο ιδιοκτήτης του, δεν θα είναι πια «του Βασίλη». Σίγουρα πρόκειται για ένα τέλος εποχής, λίγους μήνες μετά την αυλαία και για το θρυλικό «Jazz & Jazz» της Δεινοκράτους.
Το «Μπαράκι του Βασίλη» ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80 ως… μπαράκι στο ιστορικό κτίριο της οδού Ζωοδόχου Πηγής. Το μαγαζί διαμορφώθηκε από το κοινό του, αφού οι θαμώνες το «βάφτισαν» Μπαράκι του Βασίλη για να το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Στη συνέχεια όμως το μπαράκι μετατράπηκε σε «πολυχώρο» με τη στήριξη των φίλων του και την αγάπη του Βασίλη, αφού οι νύχτες γέμιζαν με προβολές ταινιών, ζωντανές εμφανίσεις και θεατρικά happening.
Από το αυτοσχέδιο πάλκο πέρασαν όλοι οι μουσικοί που χαρακτήρισαν την άνθιση του παραδοσιακού ήχου στη δεκαετία του 90. Εδώ παρουσίασε ο Ross Daly όλες τις δουλειές του, έπαιξε και πειραματίστηκε με τους μαθητές του, αλλά και με εκλεκτούς φίλους του. Από το μπαράκι ξεκίνησαν μουσικοί και τραγουδιστές, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τους Συνήθεις Ύποπτους και τον Χρήστο Θηβαίο.
Ο σεισμός του 1999 απέβη μοιραίος για το κτίριο της Ζωοδόχου Πηγής 98. Το μπαράκι βγήκε "κόκκινο" και μετά από περιπλάνηση και εντατική δουλειά που κράτησε ένα χρόνο άνοιξε ο καινούργιος χώρος στην οδό Διδότου 3 στο Κολωνάκι. Με εξαιρετικά μελετημένη ακουστική, ώστε να διατηρηθεί ο χαρακτήρας του παλιού μαγαζιού, αλλά και με σύγχρονη εγκατάσταση που επιτρέπει πλέον παρεκβάσεις και σε είδη όπως η jazz με μεγαλύτερη άνεση. Μέχρι το τέλος η φυσιογνωμία του μαγαζιού είναι σταθερή: «Ζωντανή μουσική χωρίς μικρόφωνα», μακριά από την αγοραία αισθητική σε μια προσπάθεια για ουσιαστική ψυχαγωγία και επικοινωνία."- Πηγή akous
