Στο Στόμα του Λύκου: Κλεφτά:
‘Πάμε μια βόλτα;’
Στα κλεφτά. Με λίγη βενζίνη. Με ότι έχουμε. Με ένα λίτρο
βενζίνη και 10 λίτρα
ψυχή. Ζούμε στα κλεφτά.
Κάτσε να μιλήσω στο κορίτσι. Στα κλεφτά κι αυτό. Κάτσε να
στείλω ένα μήνυμα. Στα κλεφτά. Η πραγματική ζωή αφήνεται στα χέρια των έμπειρων
κλεφτών. Λίγο να πάρουμε κι από δω κι από κει. Τώρα που δεν κοιτάνε.
10 λεπτάκια να παίξω κάτι που θέλω στην κιθάρα. Κάτσε λίγο….
‘Μα τι κάνεις τόση ώρα;’
‘Τώρα έρχομαι’
Κλέβουμε ζωή. Σαν το ζητιάνο του Καζαντζάκη, καθόμαστε στη
γωνία του δρόμου και παρακαλάμε, ‘ένα λεπτό δώσε μου ακόμα, ένα’.
Το επείγον δεν αφήνει ποτέ χρόνο για το σημαντικό. Το
σημαντικό το κλέβουμε. Νύχτα, ξημερώματα, όποτε μπορούμε.
‘Δε θα ρθεις να κοιμηθείς;’
‘Τώρα έρχομαι.’
‘Ακόμα δεν κοιμήθηκες;’
‘Δε νυστάζω.’
Κλέφτες, με το ένα μάτι πάντα ανοιχτό. ‘Πάμε την Κυριακή; Θα
ρθεις;’ ‘Θα ξεκλέψω λίγο χρόνο να ρθω.’
Θα ξεκλέψω χρόνο να σου μιλήσω. Θα ξεκλέψω χρόνο να σε
φιλήσω. Κλεφτά και κρυφά.
Φτου και βγαίνω.
Δε θα μας βρει κανείς εδώ. Σςςςς. Σε λίγο θα πάμε.
Μας είδανε;
Δε μας είδανε.
Κλέφτες πιτσιρικάδες. ‘Την πρώτη ώρα κάναμε κοπάνα ρε’.
Κλέφτες πρωινοί. ‘Πήγα 10 λεπτά πιο αργά.’ Κλέφτες κι αστυνόμος ο χρόνος.
Που λεφτά που χρόνος ρε;
Κλέψε λίγο ζωή.
Ξεγέλασε τη μια φορά και κλέψε.
Ούτως ή άλλως σ’ αυτό τον τζόγο δεν κερδίζεις.
