Ατενίζοντας τους κόπους μιας ζωής...
Με αφορμή τις πρόβες της ομάδας Πείρα(γ)μα για την παράσταση "Πλούτος" του Αριστοφάνη στο Πέραμα Αττικής περπάτησα αυτήν την γειτονιά "στην άκρη του κόσμου". Κυριολεκτικά σε μια από της άκρες της Αττικής, εφόσον από δώ φεύγει κανείς μόνο με καράβι για την Σαλαμίνα η επιστρέφει πίσω στην Αθήνα. Και πάνω από το λιμάνι, σε θέση ρομαντική, απ' την οποία βλέπεις από τα ποιό ωραία ηλιοβασιλέμματα, βρίσκεται και το Δημοτικό θέατρο "Μίκης Θεοδωράκης". Το οποίο ξέρουν σε όλες τις γειτωνιές, το θέατρο είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων, η οποία λόγο της ανεργείας που φτάνει το 95% έχει γίνει πολύ δύσκολη. Ασχολούνται οι κάτοικοι με τις κότες και τους περιστερώνες, τα πρόβατα και κάθε είδους παραδωσιακές τεχνικές 'οπως το να φτιάχνουν καρέκλες. Πίνουν το απογευματινό τους καφέ στην αυλή με θέα την πηγή της ζωής τους, τα λιμάνια και ναυπηγεία...αν δεν τους εμποδίσει μια πολυκατοικία αμέτρητων ορόφων κα ι του στερεί τον ορίζοντα...
