2013...

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ....

Καλή χρονιά!!

 

δύο στάλες μέλι

και ξαναθυμάμαι το κειμενάκι...

Kάποτε · Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και δεν αφήνουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.·Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS · Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μαλακία.· Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι τηςγειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψιθυρίζομε έναρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά... · Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε«Αυτός φταίει»...· Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.· Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.· · Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.· Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα....Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν ΖΩΗ...

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ

Κάποτε στον Υμηττό...

ενας φίλος έγραψε με αφορμή αυτή την φωτογραφία:

Καλησπερα ...στο βουνο αυτο εζησα απο τα ποιο ομορφα παιδικα και προπολεμικα μου χρονακια...ατελειωτες διαδρομες στην γαλοπουλα τουμπες και χανζαπλαστ ,νερακι απο την πηγη,ατελειωτη απολαυση ονειροπολωντας απο τα ρανταρ πιατο ολο το Πεκανοπεδιο,κλαματα και οδυρμους , αποπλανηση και παραπλανηση,ραχατι και απαξιωση και ολα τα καλα του Θεου...εκει γεννηθηκα!!και εκει αγαπησα...εμεις αγαπαμε τον τρελο ακομη ποιο τρελα και απο τον Χατζη,Χατζηδακι'μ...ροκαραμε ατελειωτες ωρες μεσα στις πλανες μας ,,και μαθαμε να μην χρωσταμε σε κανενα π@@στη,τιποτα!!τωρα αλλαξα βουνο και με εχει συνεπαρει αυτο το εξ ισου πανεμομορφο της Πεντελης...μια απο τα ιδια με μικρες παραλλαγες....ειναι πολυ ποιο χαροκαμμενο απο τους αχρηστους της ζησης,,,,αλλα εγω εξακολουθω και θυμαμαι ολα τα δεντρα μου...δεν κανω ρουπι χωρις αυτα ...οσο και να νιωθω μονος μες την πλουσια καθημερινη μου ζηση γεματες υποχρεωσεις...και εγινα και Νησιωτης...αλλα εγινα και μηχανοβιος ταξιδιαρης ...την τυχη μου...!και παρεπιπτοντως αυτοι οι τυποι παιζανε στο βουνο και μου διωχνανε τα Μελισσια και δεν εγινα Μελισσοκομος ....αλλα ξερω πως δεν ειμαι ενας κηφηνας οσο και να σκουζει η Γατα μου...!!χαχα.μαλλον κοιματε στα βαθεια της τα ονειρα ακομη...και τα μπερδευει με την πραγματικοτητα της....ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ,,,εγω μια ζωη σαν τον Απικο εμαθα να ειμαι...Να φανταστεις πως καπου στα δεκαξι μου...Ο Αειμνηστος Νταραλας...(καμια σχεση με τον απογονο του) μας ειχε τραγουδησει ''το βουνο'' ΡΕΑΛ χωρις εισητηριο!!ειχε μια αγαπητικια που λατρευε και ποθουσε....ολοι οι Παστρικοι της πιατσας την λεγανε που@@να αλλα εμεις οι μικροι την Λατρευαμε γιατι ηταν Κυρια....οπως κι αυτη !!και μολις ο Λουκας το ενιωσε εγινε Παταγος...ερχοταν συχνα πρωι-πρωι.04:30 το ξημερωμα και επινε ουζα στο Καφενειο (το μοναδικο)που ανοιγε τετοια ωρα στην αφετηρια των λεοφωρειων στην Μεταμορφωση,,,κι εμεις περιμενα με το πρωτο για να παμε για δουλεια ....και οπως καταλεβαινεις η κοπανα εγινε το αιμα μας...!!ΑΥΤΑ που λες με το Βουνο...μας εμαθε πως οι ανθρωποι και αγαπανε και πονανε ...περα απο τις προσωπικες μας ανησυχιες...(οικογενεια μας δηλ.)..γιατι κι απο εκει πηρα τα πιο ομορφα στην καρδια μου για φυλακτο πιστευω ακραδαντα,!!

Η ΑΠΆΝΤΗΣΗ Με πέτυχε στο κέντρο στη καρδιά....εκεί που αγαπάω και πονάω...Οι στιγμές που έχω ζήσει στα βουνά είναι ο πλούτος μου και δεν θα'θελα να τις άλλαζα με τίποτα, ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου...αλλά εκεί έξω που τριγυρνάω στις μέρες μας και μέσα στην σκληρότητα και εισπράττω παρ'όλα αυτά ένα χαμόγελο κάθε μέρα, με γυρίζει σε εκείνα τα μέρη...το βουνό είναι σκληρό, αλλά δεν είναι μίζερο...ανταποδίδει...κάποτε...
Τώρα τα βράδυα ζηλέυω την γάτα μου που κουλουριάζεται και ονειρευεται...επειδή επικίνδυνα αρχίζουν τα δικά μου όνειρα να στρέφονται προς τα πίσω αντί για πρός τα εμπρός...και αυτό με τρομάζει...
Το μόνο που μου δίνει δύναμη να μην φοβάμαι είναι αυτό που έμαθα σε αυτές τις στιγμές: μια πηγή που σου δίνει νερό...παρέα γύρο από την φωτιά...νύχτες με ξάστερο ουρανό...ανατολή πάνω από βουνοκορφές...φωλιές κάτω από τον ίσχυο για μεσημεριανούς ύπνους...την Αθήνα πιάτο στα πόδια μου...τούμπες αμέτρητες...μονοπάτια παλιά και φρεσκοανοιγμένα...χαμόγελα κούρασης και ένα τσιγαράκι καθισμένη σε έναν βράχο...βατόμουρα και κούμαρα...μυρωδιές που μαθαίνεις να ξεχωρίζεις...όπως τους ανθρώπους
Χάρτες, διασταυρώσεις, αποφάσεις...καλώς τους ταξιδιώτες...φέρνουμε νέα...περιγραφές για να μην χαθούμε...την τόσο σημαντική ερώτηση:από πού έρχεσαι και που θέλεις να πάς...
Πόνος για ανθρώπους αγαπημένους που χάθηκαν, πόνος που πέταξα στον ανοιχτό ουρανό...σύννεφα που τρέχουν με τα πουλιά...συναντήσεις...φιλαράκο, κάτι μοιραζόμαστε...

Where children sleep...

Από την Κένυα στο Κεντάκι και από τα σκουπίδια σε ροζ δωμάτια. Παιδιά απο όλο το κόσμο , διαφορετικές κουλτούρες και
κοινωνικές τάξεις, όλα μαζί,  κάτω από τον φακό του φωτογράφου James Mollison.
'Ενα σοκαριστικό έργο, που δείχνει την ανισότητα αναμέσα σε παιδιά. Αν είναι να κανουμε μια σημαντική αλλαγή, πρέπει να
ξεκινήσουμε από τα παιδιά.
Το βιβλίο του ονομάζεται "Where Children Sleep"
Όταν ζητήθηκε από το φωτογράφο James Mollison να κάνει ένα project σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών, του ήρθε στο
μυαλό το παιδικό του δωμάτιο.  Η εξέλιξη αυτής της ιδέας ήταν το "Where Children Sleep".

Οι φωτογραφίες που έβγαλε απεικονίζουν τη σκληρή πραγματικότητα.


Ιndira (7 ετών) απο το Νεπάλ. Μοιράζεται το στρώμα της, το μοναδικό στο σπίτι, με τα αδέρφια της. Απο 3 χρονών δουλεύει 6 ώρες την ημέρα, πάει σχολειο και ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια.
 
Kaya (4 ετών) απο το Τόκυο. Μένει με τους γονείς της σε ένα μικρό διαμέρισμα και στο δωμάτιο της έχει πολλά φορέματα, παλτά, κούκλες και περούκες. Ονειρεύεται να σχεδιάζει κινούμενα σχέδια οταν μεγαλώσει.

Dong (9 ετών) απο Κίνα. Μοιράζεται το δωμάτιο του με την οικογένεια του. Αγαπάει το τραγούδι, και τα απογεύματα βλέπει λίγη τηλεόραση και κάνει τα μαθήματα του για το σχολείο. Το όνειρό του είναι να γίνει αστυνομικός.

Joey (11 ετών) απο Κεντάκι, Η.Π.Α. Οταν ήταν 7 χρονών, πυροβόλησε το πρώτο του ελάφι. Του αρέσει να κυνηγάει με τον πατέρα του, και έχει 2 δικα του πιστόλια και ένα τόξο. Το κατοικίδιο του ειναι μια σαύρα, με την οποία του αρέσει να βλέπουν μαζί τηλεόραση τα απογεύματα.

Jasmine (4 ετών) απο Κεντάκι, Η.Π.Α. Μένει με την οικογέεια της σε ένα μεγάλο σπίτι σε μια φάρμα. Έχει συμμετάσχει σε πάνω από 100 διαγωνισμούς ομορφιάς και έχει κερδίσει πολλά βραβεία. Για τους διαγωνισμούς αυτούς εξασκείται καθημερινά
με προσωπικό εκπαιδευτή.
 
Lamine( 12 ετών) απο τη Σενεγάλη. Μοιράζεται το δωμάτιο του με άλλα αγόρια. Τα κρεββάτια δεν είναι άνετα και έχουν τούβλα αντί για πόδια, σαν στήριγμα. Δουλεύουν κάθε μέρα απο τις 6 το πρωί σε χωράφια μέχρι το απόγευμα όπου
διαβάζουν το Κοράνι.

Thais (11 ετών) απο την Βραζιλία. Μοιράζεται το δωμάτιο της με την αδερφή της. Είναι συνηθισμένη σε συμμορίες και χρήση ναρκωτικών στην γειτονιά. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μοντέλο, όπως πολλά κορίτσια απο τη Βραζιλία.

Douha (10 ετών) απο την Παλαιστίνη. Μένει σε κατασκήνωση προσφύγων με τα 11 αδέρφια της και μοιράζεται το δωμάτιο με τις 5 αδερφές της. Ο αδερφός αυτοκτόνησε σε επίθεση ενάντια στο Ισραήλ.
 
Jamie (9 ετών) απο την Νέα Υόρκη. Μένει σε ρετιρέ στην 5η λεωφόρο. Ονειρεύεται να γίνει δικηγορος, σαν τον πατέρα του, και πηγαίνει σε δημοφιλές ιδιωτικό σχολείο όπου μαθαίνει οικονομικά. Κάνει μαθήματα τζούντο και κολύμβησης.

Roathy(8 ετών) απο την Καμπότζη. Το στρώμα του, όπου και μένει, είναι σε σκουπίδια και το κρεβάτι του είναι παλιά λάστιχα αυτοκινήτου. Το μόνο του γεύμα είναι το πρωινο. Κάνει μπάνιο μαζί με άλλα παιδιά σε τοπικό φιλανθρωπικό κέντρο πριν φύγει για τη δουλειά του, όπου ψάχνει πλαστικά μπουκάλια και κονσέρβες, τα οποία και πουλάει σε εταιρεία ανακύκλωσης.

Tzvika, nine, lives in an apartment block in Beitar Illit, an Israeli settlement in the West Bank. It is a gated community of 36,000 Haredi (Orthodox) Jews.
 
Nantio (15 ετών) απο την Κένυα. Μέλος της φυλής Rendille . Μένει σε σκηνή φτιαγμένη απο πλαστικό. Θέλει να παντρευτεί με πολεμιστή αλλά πρώτα θα πρέπει να υποστεί κλειτoριδεκτομή. Καθημερινά προσέχει τα πρόβατα και κόβει ξύλα.

Άστεγο παιδί απο τη Ρωμη, Ιταλία. Μένει σε στρώμα στην ύπαιθρο. Η οικογένεια του και αυτός δεν έχουν ταυτότητες και δεν μπορούν να βρούν κανονικές δουλειές. Οι γονείς του καθαρίζουν τζάμια αυτοκινήτων και κανείς τους δεν είναι μορφωμένος.


Μετάφραση /Επιμέλεια: Natalie Sampas
www.childit.gr


Ευχαριστώ τον φίλο μου Αυγουστή που μου το'στειλε
μέρος του βιβλίου στο issuu