26 February 2013

Τοπίο στην ομίχλη

Χειμωνιάτικη εκδρομή στο όρος Όχη στην Εύβοια με on-off μηχανές

το ταξίδι

Ανεφοδιασμός με όλα τα απαραίτητα για 2 μέρες στο βουνό, συν το καφεδάκι-τσίπουρο-μεζές στην παραλία με σχεδιασμό τριμελών επιτροπών για καταμεριμό των εργασιών...τελικά μαζί ήπιαμε, μαζί ψωνίσαμε, μαζί κουβαλήσαμε, χάναμε πράγματα, τα βρίσκαμε, πέφταμε και ξανασηκωνόμαστε....

Οι άγριες καστανιές, η ομίχλη, η στάνη, το μονοπάτι....

σ'ένα πλάτωμα δίπλα από μια στάνη αφήσαμε τα μηχνάκια και συνεχίσαμε με τα πόδια τα 300μ ανηφορικό μονοπάτι...
πάντου τρέχανε νερά και το τοπίο μαγικό..

Ο μύθος

Οι κορυφές της Όχης παρουσιάζουν ένα μοναδικό συνδυασμό μύθου και άγριας φύσης. Στο δρακόσπιτο της Όχης πλανάται ο έρωτας της Ήρας και του Δία. Ο Δίας περιπλανώμενος στις κορυφές των βουνών συνάντησε την Ήρα σ'ένα βουνό της Εύβοιας. Έβαλε στόχο να την κατακτήσει κι επειδή εκείνη αντιστεκόταν μεταμοιρφώθηκε σε κούκο και την πλησίασε τρέμοντας από το κρύο. Η Ήρα συγκινημένη, πήρε το πουλί και το έβαλε στο στήθος της να το ζεστάνει. Τότε εκείνος πήρε την κανονική του μορφή και προσπάθησε να την κάνει δική του. Επειδή όμως εκείνη συνέχισε να αντιστέκεται, ο Δίας της έκανε πρόταση γάμου, την οποία η Ήρα αποδέχτηκε. Οι Κουρήτες, από τους αρχαιότερους οικιστές της Εθβοίας. πίστευαν ότι η ένωση του Δία με την Ήρα έγινε στην Όχη και έτσι το όρος πήρε το όνομά του.
Οι κορυφές, φέρεται, να ήταν ανέκαθεν τόποι λατρείας και προσκυνήματος, της Ήρας στο παρελθόν, του προφήτη Ηλία στο παρόν.
Πολλοί μύθοι έχουν πλαστεί και για το εντυπωσικό δρακόσπιτο του όρους.

(από www.servitoros.gr)

Το δρακόσπιτο

Στην κορυφή υπάρχει το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία και προς τα βορειοανατολικά το πασίγνωστο Δρακόσπιτο της Όχης, σε υψόμετρο 1.399 μ. Το Δρακόσπιτο της Όχης είναι το πιο προσεγμένο και καλύτερα διατηρημένο Δρακόσπιτο στην Εύβοια. Η οροφή του αποτελείται από μεγαλιθικές πλάκες, βάρους πολλών τόνων, η οποία δεν φαίνεται να στηρίζεται με κάποιο τρόπο από το εσωτερικό του. Η είσοδος αποτελείται από τρεις μεγάλους λίθους, δύο ορθοστάτες και ένα υπέρθυρο. Λέγεται οτι χρονολογείται από τον 2ο π.Χ. αιώνα και οτι χρησιμοποιούνταν ως Ναός ή τόπος λατρείας αρχαίων θεοτήτων.

Το καταφύγιο

βρίσκεται στα 1020μ, πετρόχτιστο, με τρεχούμενο νερό, τζάκι, κουζίνα και φιλοξενεί μέχρι 25 άτομα

Χιονίζει...

Μαγικό το τοπίο μόλις ανοίξαμε τα μάτια μας. Καφές και βόλτα στο χιονισμένο τοπίο. Πίσο από το χορό των νυφάδων χάνονται τα μηχανάκια στο βάθος...

Κατηφορίζοντας

παρ' ολόγον να μην μας αφήσει το βουνό να κατεβαίνουμε. Είχε στείλει κάτι αέριδες που φτιάξανε "μπάρες" όπου φυσαγε τόσο δυνατά, που μετά δυσκολίας περάσαμε τα μηχανάκια. Κυριολεκτικά δεν στεκόσουν όρθιος, αλλά έγερνες για να κρατηθείς...

Η θέα μόνο μας ανακοινώνει ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος, εκεί χαμηλά

Τελικά μας καλοσωρίζει η θάλασσα με ήλιο και μας αγγαλιάζει με ζεστασιά

********

10 February 2013

Ανάσα ζωής 2

Προχθές στο συνεργείο, ανάμεσα απο μοτοσυκλέττες και εργαλεία, μυρωδιές λαδιού, καυσαερίου του δρόμου και καφέ στο χέρι, κουβέντες τεχνικές, διαπραγματεύσεις, κουβέντες για την κατάσταση, επαγγελματική, κοινωνική, χαιρετίσματα, νέα για γνωστούς και άγνωστους, αναλύσεις, προβλέψεις, βάρη οικονομικά, ανάμεσα σε συναισθήματα αγανάκτησης, ανταγωνισμών και αναστεναγμών η συνάντηση της μικρής μαυρούλας με το κουτάβι...

Παίζανε και επικοινωνούσαν μέσα από ένα τζάμι επί 5-10 λεπτά, με την άλλη γλώσσα, την γλώσσα της κίνησης, του παιχνιδιού, επικοινωνούσαν έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο των θαυμάτων, της χαράς, της τρυφερότητας, της αναζήτησης, "έλα μην φύγεις","απάντησέ μου", προκαλώντας ένα χαμόγελο στα χείλη όλων μας που παραμερίσαμε την "σκληρή πραγματικότητα" για λίγα λεπτά για να δώσουμε χώρο και ασφάλεια σε αυτό το συναίσθημα.

Ευτυχώς αγαπάμε τα παιδιά και τους δίνουμε χώρο. Τους δίνουμε λίγο χώρο, στην πραγματικότητα, αλλά και στη σκέψη μας. Μας κάνουν να βρούμε τα κρητήρια και το μέτρο. Τα παιδιά μας τα υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν, αλλά πρέπει να τα (ξανα)βρούμε εμείς. Εμείς είμαστε υπεύθυνη...

Τυχερή μέρα!!

06 February 2013

Η μικρή αλλά σημαντική διαφορά που χωρίζει την Κόλαση από τον Παράδεισο.

Υπάρχει ένας Κινέζικος μύθος για την μικρή αλλά σημαντική διαφορά που χωρίζει την Κόλαση από τον Παράδεισο.
Κάποτε ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του:
- «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Ο δάσκαλος του απάντησε:
- «Πολύ μικρή, ωστόσο έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα θα σου δείξω την Κόλαση»…
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια τεράστια χύτρα γεμάτη ρύζι. Όλοι όμως έμοιαζαν απελπιστικά πεινασμένοι. Ο καθένας είχε από ένα παράξενο κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα, κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα του. Η πείνα και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
-«Έλα» είπε μετά ο δάσκαλος. «Τώρα θα σε πάω στον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε η ίδια χύτρα ρυζιού, οι ίδιοι άνθρωποι και τα ίδια περίεργα κουτάλια. Εκεί όμως όλοι έμοιαζαν πραγματικά ευτυχισμένοι.

-«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί εδώ είναι όλοι ευτυχισμένοι, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια και πανομοιότυπα;»
Ο δάσκαλος χαμογέλασε και απάντησε:
- «Εδώ, έμαθαν να ..”ταΐζουν” ο ένας τον άλλον».

Τελικά, «το πιο σημαντικό ζήτημα στη ζωή είναι πώς τοποθετείται κανείς απέναντι στο πρόβλημα ! Κι όπως σωστά έχει γραφτεί μόνο όταν είσαι διάτρητος μπορεί να σε διαπεράσει το Φως!