Ρήγανη,
ανθήζει κάτω από το λιοπύρη, κρατιέται στα βράχια, την δέρνει ο
άνεμος...έχεις λιώσει κάτω από το θώρακα...ανακαλύπτεις καινούργια (για
σένα) μονοπάτια, παλιές ροδιές, κάτι μας εννώνει...το καμμένο από τις
πυρκαγιές τοπίο φανερώνει κρυμμένα φαράγγια, οάσεις με λιμνούλες και
πηγές...8 ιουρο βενζίνη, και έζησες μια μέρα γεμάτη, γύρισες με ένα
χαμόγελο απ' το ένα αφτί στο άλλο, πήγαινες και για ψήφο...θα μαζέψουμε
ρίγανη το σεπτέμβρη
...και ξαφνικά μέσα στο κρανίου τόπο ανοίγει η γή σαν μαχαιριά, και στο τελείωμα ακούγονται φωνές βατράχων...
