On every Sunday

On every sunday.....βγαίνουν τα παιδιά έξω, με τα μηχανάκια, τα ποδήλατα, τα skate,  τα μεγάλα δείχνουν στα μικρά, η μπαμπάδες στα δαιδιά, το αγόρι στο κορίτσι, ο δάσκαλος στους μαθητές....

Διδάσκουμε τεχνικές, μεταφέρουμε εμπειρίες, δείχνουμε ήθος, εφαρμόζουμε την αριστοτελική αρχή: ότι και αν ξέρουμε, το μεταφέρουμε στους άλλους....Παιδεία...!!!!

γράφω με φώς

Με τα δικά μου μάτια: καδράρω την καθημερινότητα, τους ανθρώπους, στην δουλειά τους...κάδρο στο κάδρο...εν προκειμένου η δουλειά είναι να δημιουργήσουν εικόνες που με την σειρά τους άλλοι άνθρωποι θα απολαμβάνουν σε άλλη καθημερινότητα...άνθρωποι που γελάνε και κλαίνε...που φωτίζονται από την ίδια την ζωή...γράφω με φώς:φωτο-γραφίζω

 

Εικόνες απότα γυρίσματα της ταινίας "Ειμαρμένοι" του Α. Μαριανού

αφυδάτωση

Στο Στόμα του Λύκου: Κλεφτά

Στο Στόμα του Λύκου: Κλεφτά:

‘Πάμε μια βόλτα;’

Στα κλεφτά. Με λίγη βενζίνη. Με ότι έχουμε. Με ένα λίτρο βενζίνη και 10 λίτρα ψυχή. Ζούμε στα κλεφτά. 

Κάτσε να μιλήσω στο κορίτσι. Στα κλεφτά κι αυτό. Κάτσε να στείλω ένα μήνυμα. Στα κλεφτά. Η πραγματική ζωή αφήνεται στα χέρια των έμπειρων κλεφτών. Λίγο να πάρουμε κι από δω κι από κει. Τώρα που δεν κοιτάνε.

10 λεπτάκια να παίξω κάτι που θέλω στην κιθάρα. Κάτσε λίγο….

‘Μα τι κάνεις τόση ώρα;’

‘Τώρα έρχομαι’

Κλέβουμε ζωή. Σαν το ζητιάνο του Καζαντζάκη, καθόμαστε στη γωνία του δρόμου και παρακαλάμε, ‘ένα λεπτό δώσε μου ακόμα, ένα’.

Το επείγον δεν αφήνει ποτέ χρόνο για το σημαντικό. Το σημαντικό το κλέβουμε. Νύχτα, ξημερώματα, όποτε μπορούμε.

‘Δε θα ρθεις να κοιμηθείς;’

‘Τώρα έρχομαι.’

‘Ακόμα δεν κοιμήθηκες;’

‘Δε νυστάζω.’

Κλέφτες, με το ένα μάτι πάντα ανοιχτό. ‘Πάμε την Κυριακή; Θα ρθεις;’ ‘Θα ξεκλέψω λίγο χρόνο να ρθω.’

Θα ξεκλέψω χρόνο να σου μιλήσω. Θα ξεκλέψω χρόνο να σε φιλήσω. Κλεφτά και κρυφά.

Φτου και βγαίνω.

Δε θα μας βρει κανείς εδώ. Σςςςς. Σε λίγο θα πάμε.

Μας είδανε;

Δε μας είδανε.

Κλέφτες πιτσιρικάδες. ‘Την πρώτη ώρα κάναμε κοπάνα ρε’. Κλέφτες πρωινοί. ‘Πήγα 10 λεπτά πιο αργά.’ Κλέφτες κι αστυνόμος ο χρόνος.

Που λεφτά που χρόνος ρε;

Κλέψε λίγο ζωή.

Ξεγέλασε τη μια φορά και κλέψε.

Ούτως ή άλλως σ’ αυτό τον τζόγο δεν κερδίζεις.

κείμενο από Στο Στόμα του Λύκου, φωτογραφίες isuvo

Πανσέλινος στην Ελλάδα της κρίσης

Πήγα προχθές βράδυ βόλτα με το ποδήλατο...μου αρέσει αυτή η ταχύτητα, προλαβαίνει ο κόσμος να σου μιλήσει και προλαβαίνεις και εσύ.Σταματάς για ένα γειά, μια κουβέντα, ένα πείραγμα, που μπορεί να γίνει και καφές...μετά πήρα το ποδήλατο και ανέβηκα την Διονυσίου Αεροπαγήτου, η "βόλτα" ζει και βασιλεύει, και σταμάτησα λίγο σε δύο μουσικούς που είχαν μαζέψει κόσμο σαν και εμένα, με τραγούδια ελληνικά και ροκάκια. Προχώρησα, πέρασα το Ηρόδειο, και κάθε εικόνα έφερνε αναμνήσεις για συναντήσεις, προηγούμενες βόλτες, παραστάσεις, μουσικές που λαθραία άκουγα από τα πεζούλια...Όμορφη ζωή, χωρίς φράγκο στην τζέπη...και εμείς γεμάτοι όνειρα!!
Ανέβηκα στην είσοδο της Ακρόπολη και πήρα χαμπάρι την πανσέλινο που σε λίγο θα ανέτελνε πάνο από τα Προπύλαια και κλείδωσα το ποδήλατο στα κάγκελα. Θα την έβλεπα από το βράχο να ανατέλλει βασιλικά!!
Παρέα με παρέες φοιτητών, οικογένειες, ζευγάρια, νέους και μεγάλους, παιδιά με τα σακκίδια ημέρας στην πλάτη ( αυτό έχει γίνει η ζωή μας, μια μέρα στους δρόμους με ένα σακκίδιο), σε ήρεμες κουβέντες, σχόλια, γέλια, η απλώς σιωπηλά, με φόντο την πολύφωτη πόλη και την πανσέλινο να ανατέλλει πίσω από την Ακρόπολη

από: "Η ζωή στην Ελλάδα της κρίσης"

Στην άκρη του κόσμου - Πέραμα

Ατενίζοντας τους κόπους μιας ζωής...

 

Με αφορμή τις πρόβες της ομάδας Πείρα(γ)μα για την παράσταση "Πλούτος" του Αριστοφάνη στο Πέραμα Αττικής περπάτησα αυτήν την γειτονιά "στην άκρη του κόσμου". Κυριολεκτικά σε μια από της άκρες της Αττικής, εφόσον από δώ φεύγει κανείς μόνο με καράβι για την Σαλαμίνα η επιστρέφει πίσω στην Αθήνα. Και πάνω από το λιμάνι, σε θέση ρομαντική, απ' την οποία βλέπεις από τα ποιό ωραία ηλιοβασιλέμματα, βρίσκεται και το Δημοτικό θέατρο "Μίκης Θεοδωράκης". Το οποίο ξέρουν σε όλες τις γειτωνιές, το θέατρο είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων, η οποία λόγο της ανεργείας που φτάνει το 95% έχει γίνει πολύ δύσκολη. Ασχολούνται οι κάτοικοι με τις κότες και τους περιστερώνες, τα πρόβατα και κάθε είδους παραδωσιακές τεχνικές 'οπως το να φτιάχνουν καρέκλες. Πίνουν το απογευματινό τους καφέ στην αυλή με θέα την πηγή της ζωής τους, τα λιμάνια και ναυπηγεία...αν δεν τους εμποδίσει μια πολυκατοικία αμέτρητων ορόφων κα ι του στερεί τον ορίζοντα...