Ευτυχώς υπάρχουν εδώ, ανάμεσα από μετανάστες καθισμένους οικογενειακώς χάμω, πρεζάκια αδιάφορους όσο και οι οδηγοί στους δρόμους, φρικτές αδιαφορίες, ο καθένας στον κόσμο του, παρέες νέων να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια με τα αναμμένα φωτάκια, ένας αέρας αληθινής ζωής, που με ξεκολλάει από το βύθισμα σε άχρωμη λάσπη που νιώθω τώρα τελευταία. Αν είναι να κάνεις τέχνη έτσι, τότε ναι...αφήνω όλα απ' έξω και ζώ, ερωτεύομαι, αφήνομαι, φιλοξενούμαι...στην έκθεση top/bottom των Κώστα Καζαντζή & Άκη Κόκκινου. Ανοίγω την πόρτα του εγκαταλειμμένου νεοκλασικού στον Κεραμεικό και βουτάω σε έναν κόσμο μαγικό, τρυφερό, ερωτικό, ειλικρινή και αισθητικό...είχε και καύσωνα λίγες μέρες πριν...
οι φωτογραφίες τραβηγμένες με το κινητό μου...
Ακης Κόκκινος & Κώστας Καλατζής, Top/Bottom, Κεραμεικού 28
