Κάτι έμεινε από το καλοκαίρι, μια αύρα, ένα αεράκι που μυρίζει θάλασσα, καλοσύνη, ζέστη, κρασί, παραμύθι και κάτι άγνωστο πίσω από την επόμενη γωνία
Οι δουλειές σε παγωμένο χρόνο, αιώνες ίδιες κινήσεις, χέρια μαζεύουν, ξεδιαλέγουν, απλώνουν, γυρίζουν. Οι γεύσεις πηγάζουν στο βάθος χρόνου, οι φωνές και τα λόγια αλλάζουν, επαναλαμβάνονται
Η μελαγχολία στο ξεκίνημα του δρόμου, κάθε λεπτό ένας αποχαιρετισμός, κάθε λεπτό μια ζεστή νοσταλγία, μια φευγαλέα σκέψη
τρυφερότητα, αεράκι σαν χάδι, δροσιά το ύστατο αγαθό
Και μετά χαιρετάς, η ζωή είναι μπροστά, κλειδώνεις το σπίτι και φεύγεις.
Εσύ επιβιώνεις αλλού πλέον
