Λειτουργεί η δικτύωση,
αλληλοπληροφόρηση, δεν είμαστε απομονωμένοι, δυναμικότητα, δράση, οργή.
Και παύσης σιωπής, κάτι σαν θλίψη, αποχαιρετισμοί σε μιαν άλλη εποχή,
απολογισμοί. Μικρές δώσεις φόβου. Χιούμορ και κουβέντα, μουσική και πάλι
αποφασιστικότητα. Ακούραστοι και κουρασμένοι όλοι, δεν πειράζει.
Μαθήματα σκληρά και τρυφερότητα.
Βαθιά τελικά ριζώνει η αίσθηση ότι κάτι
μας εννώνει, που δεν σπάει ούτε με την απειλή μιας θλιβερής και βίαιης
πραγματικότητας, αυτό το κάτι, που εκφράζεται μέσα από εικόνες και μουσική, όχι
πολιτικό λόγο, αλλά κουβέντες στις παρέες, χρησιμοποιώντας νέες
τεχνολογίες και κοινωνικές σχέσεις με χάρη.
Αυτό που είναι ουσιαστικό
ριζώνει βαθιά. Πόσο βαθια?
