Γεράνια, καινούργια μονοπάτια σε παλαιά λιμέρια

πίσω από τον Πατέρα τα Γεράνια...

Είναι πράγματι δύσκολες οι εποχές, και ενώ στα σχέδια κάναμε την υπέρβαση κόντρα στη κατάθλιψη των καιρών, στην πράξη λίγοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τις πιέσεις και υποχρεώσεις των ημερών, και την δυσφορία που προκαλεί αυτή η αίσθηση μη ελευθερίας...Εκεί είναι τα βουνά και μας περιμένουν, αν και ακόμα και μέχρι εδώ απλώνει (εδώ και καιρό) ο αχόρταγος καταστροφέας της ζωής τα πλοκάμια του...
Βγήκαμε λοιπόν μια παρέα από τα παλαιά με τους νέους να πάρουμε τον αέρα μας...
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας και χαιρετηθήκαμε με μια παρέα παρομοίων αναζητήσεων φτάσαμε με μία ανάσα μέχρι το σημείο που αλλάζει ο ορίζοντας από αττική σε κορινθιακά νερά, στο διάσελο του όρος Πατέρα. Η συνέχεια σε εικόνες:

     

στο βάθος ο αρχαίος Πύργος που συναντήσαμε αργότερα:

 Εδώ είναι ο καθένας ελεύθερος να δοκιμάζει, να ορμάει, να διστάζει, να εκφραστεί, τρεις κανόνες μόνο ισχύουν: σεβασμός στο περιβάλλον, ασφάλεια και κανένας μόνος του...

  

περιμένει το 640 τους υπόλοιπους που πήραν "λάθος" μονοπάτι...δηλαδή φύγαμε (όπως πάντα) με την υπόσχεση να ξανάρθουμε να εξερευνήσουμε όλα τα μονοπάτια που δέν ακολουθήσαμε...

μέσα στο βουνό εγκατελειμμένος χώρος κατασκήνωσης...πάει καιρός που ακουγόντουσαν φωνές παιδιών εδω..

δεν κρατιούνται τα νιάτα να δοκιμάσουν κάθε μονοπάτι....κάπου θα βγεί, στην ανάγκη πέρνουμε τα μηχανάκια στα χέρια