Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος.
Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας μας λέει ο Αντόνιο Ματσάδο. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Κωνσταντίνος Καβάφης με την «Ιθάκη» του. Αυτό που μετράει, λέει ο Έλληνας ποιητής, είναι το ταξίδι. Όχι ο προορισμός.
Έτσι και τα μονοπάτια. Αποτελούν από μόνα τους ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι ζωής. Ένα ταξίδι πλούσιο σε εμπειρίες. Καλές, λιγότερο καλές, άσχημες. Το σημαντικότερο όμως είναι πως τα μονοπάτια, το ταξίδι αυτό δεν σε αφήνουν να το κρατήσεις κρυφό. Σε προσκαλούν, σε αναγκάζουν μάλιστα πολλές φορές, το ταξίδι αυτό να το μοιραστείς με άλλους.
Ας μοιραστούμε λοιπόν κι εμείς ένα ταξίδι στα μονοπάτια.
Το ταξίδι αρχίζει με την επικοινωνία.
Ο άνθρωπος επικοινωνεί με τη φωνή, με την όραση, με τις κινήσεις. Το μονοπάτι όμως θα τον φέρει κοντά στον άλλο άνθρωπο. Θα του επιτρέψει να τον αγγίξει και να τον νιώσει. Διάλογος ο οποίος γίνεται και μεταξύ ανθρώπου και φύσης στο μονοπάτι.
Τα παλιά χρόνια, τα μονοπάτια ήταν η μοναδική οδός επικοινωνίας. Σήμερα, είναι η πιο πλούσια οδός επικοινωνίας, η πιο ευχάριστη, η πιο φλύαρη, και για πολλούς που γνωρίζουν πως να ταξιδεύουν, η πιο γρήγορη!
κείμενο soviof
