Me ta dika tous matia: Γιάννης Λάμπρου

Ακόμα δεν το πιστεύω...

Ακόμα εδώ είναι, όπως όλα τα χρόνια που - μετά την γνωριμία μας την εποχή των "κομικς" - χανόμασταν στους δρόμους μας και ξαναβρισκόμασταν, πάντα με κοινό γνώμονα την αναζήτηση, τον σεβασμό και την αλληλουποστήριξη.

Πολλές οι μικρές ιστορίες μέσα από την πραγματική ζωή.

Μεγάλος ο θαυμασμός μου για το ήθος με το οποίο έκανε τους αγώνες του για μια καλύτερη ζωή. Και νιώθω μεγάλη εκτήμηση που μπορούσα να συνεργαστώ μαζί του τα τελευταία 3 χρόνια...

Για ποιόν θα φωτήσω τώρα, Γιάννη? Ακόμα εδώ είσαι, στα βουνά και λαγκάδια, που περπατήσαμε μαζί και μια κινηματογραφική μηχανή, μια οικογένια με όλους όσοι επιλέξανε η τους επέλεξε να συνεργαστεί...

Έφυγε ο αγαπημένος σκηνοθέτης Γιάννης Λάμπρου

Ένας άνθρωπος της τέχνης έφυγε σήμερα αφήνοντας ένα κενό σε εμάς που τον ακολουθούσαμε. Ο Γιάννης Λάμπρου υπήρξε ένας Άνθρωπος που με την οξυδέρκειά του, το θάρρος του, τις γνώσεις του, την ηθική του, μας χάρισε απλόχερα εικόνες και λέξεις που όχι μόνο μας ταξίδεψαν αλλά μας έκαναν και καλύτερους ανθρώπους.
Σε αυτόν οφείλουμε ένα μέρος της σκέψης μας που το σμίλευε με τις ταινίες του όλα αυτά τα χρόνια. Η διεισδυτική ματιά του μας φανέρωσε μια Ελλάδα που δεν ξέραμε και μας έκανε να την αγαπήσουμε και να θέλουμε να την αγγίξουμε. Ο λόγος του βασισμένος σε αξίες που νοσταλγούμε μας έδειξε τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο που ονειρευόταν.
Η δύναμη της ψυχής του άνοιξε τους ορίζοντές μας δημιουργώντας κόντρες και συζητήσεις και κάνοντάς μας να ζούμε πιο έντονα την κάθε στιγμή. Η παρέα του εύστροφη και δημιουργική, η συντροφιά του αναγκαία, η συμβουλή του ώριμη, το γέλιο του λυτρωτικό, η ευγένειά του δύναμη ζωής.

Αγαπημένε μας φίλε, συνεργάτη, δάσκαλε. Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Γεννήθηκε στις Κονίστρες Ευβοίας . Δίπλωμα από την κινηματογραφική σχολή ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΧΑΤΖΙΚΟΥ. Τελείωσε την Ecole des Hautes Etudes στο Παρίσι.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος και γ. γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών από το 2001-2004. Δίδαξε θεωρία του ντοκιμαντέρ στο New York College.
Από τον Μάρτιο του 2008 ήταν γ.γ. του Ελληνικού Δικτύου Ντοκιμαντέρ.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1991 "ΜΕΤΑΞΥ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ"
τιμητική διάκριση στο φεστιβάλ "Κινηματογράφος και
Πραγματικότητα."
1992 "ΑΪΜΑΝ"
Α΄ βραβείο φεστιβάλ Δράμας.
Α΄ Κρατικό βραβείο ποιότητας ΥΠ.ΠΟ
Α΄ βραβείο στο οικολογικό φεστιβάλ ZLATIBOR
1993 "ΟΠΛΕΣ" ( μεγάλου μήκους )
Τιμητική διάκριση στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
1995 "ΙΔΡΩΜΕΝΑ ΑΛΩΝΙΑ"
Α΄ βραβείο καλλιτεχνικής και τεχνικής αρτιότητας της ΕΤΕΚΤ
1997 "ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ"
"ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ "
1999 "ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ"
Διεθνής εκπροσώπηση της ΕΤ-3 στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ
του Άμστερνταμ.
2000 "ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ"
Α΄ βραβείο Διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου
της ΜΟΣΧΑΣ . "Golden Knight"2002- "Xρυσός Ιππότης"
Άνοιγμα του ελληνικού πανοράματος ταινιών στο διεθνές φεστιβάλ του Μόντρεαλ το 2005
Προβολή στο American Museum of the Moving Image στην Νεα Υόρκη τον Μάρτιο του 2004
Εθνογραφικό Φεστιβάλ CRECET – Γαλλία εναρκτήρια ταινία
Α' βραβείο “POKROV KINO FESTIVAL” Κίεβο 2008
2002. "Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ"
συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του 5ου διεθνούς φεστιβάλ
ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
2004 "ΚΑΡΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ"
συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 5ου διεθνούς φεστιβάλ
ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2004.
2005 “ΈΛΥΜΠΟΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”
8ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (Ελληνικό πανόραμα).
Βράβευση στο φεστιβάλ αρχαιολογικού ντοκιμαντέρ ΑΓΩΝ του επιστημονικού περιοδικού “Αρχαιολογία”.
2005-2008. “ΟI ΛΥΡΑΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ” σειρά-ντοκιμαντέρ για την Ε.Τ. 3
2007 “ΕΙΚΟΝΟΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΓΥΝΑΙΚΟΣ”
9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης (πανόραμα Ελλήνων σκηνοθετών).
2008-2010 “ΙΕΡΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ” σειρά ντοκιμαντέρ για την Ε.Τ.3
2011 “Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΥΡΣΑ”
2011 “ΡΥΘΜΟΙ ΑΙΓΑΙΟΥ”
2011 “ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ, μια μεσαιωνική αγορά τον 21ο αιώνα”
2011 “ΠΑΥΛΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ, ο πατέρας της Κρητικής λαογραφίας”

...αλλη έχουν το χάρισμα του λόγου, ενώ εγώ μέσα από εικόνες εκφράζομαι, και για τον Γιάννη ήταν οι ταινίες του που έκανα εικόνα, όχι το προσωπό του...λίγα από making of...θυμάσαι?

Και το άλλο ήταν το φώς, σε υπαρκτούς χώρους, το cultura στο χοριό του, και άλλα σχέδια...

Τι άλλο να θυμηθώ, τους φίλους, όλους τους ανθρώπους που είχαν ένα ώραμα παραπάνω και τους ενθάρρυνε ....καλό ταξίδι, Γιάννη.... Και αν συναντήσεις εκεί που πάς έναν άλλο εξαιρετικό άνθρωπο, συνταξιδιώτη στην άλλη αγάπη μου, τα χωμάτινα - εντουρο/βουνα/ταξίδια - που χάσαμε ισαμε ένα χρόνο πρίν, ε, πιείτε κάνα τσιπουράκι παρέα...