...ονειρευόμουν να ταξιδεύω με μηχανή από τότε, που, κοριτσάκι στο οικογενειακό ταξίδι από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου μας χάζευα δυο μηχανές να κατεβαίνουν τις στροφές του passo San Bernardino....
...έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα πολλά χρόνια αργότερα, έχοντας αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης χάρι στη φιλοσοφία "ένα δίπλωμα δεν βλάπτει (όσο παραμένει θεωρία)", έχοντας αποκτήσει δική μου μηχανή μετά από παράλληλη δουλειά με τις σπουδές μου (με τα δικά σου λεφτά μπορείς να κάνεις ότι θέλεις), και έχοντας μάθει βασικά πράγματα κόντρα στη λογική "τα κορίτσια κάθονται πίσω στη μηχανή" - την οποία οδηγεί φυσικά ένας άντρας...
...κατέβαινα το ίδιο passo, αλλά από τον καινούργιο δρόμο, που εν τω μεταξύ είχε φτιαχτεί, με λιγότερες στροφές, και θυμήθηκα το μικρό κοριτσάκι στο πίσω παρμπρις ένος vw station....εκ τότε ανταποκρίνομαι σε όλους τους χαιρετισμούς παιδιών......έκανα περισότερα χιλιόμετρα με το χρόνο, μάζεψα εμπειρίες, απέκτησα σιγουριά, ασφαλές οδήγηση, κατάλληλο εξοπλισμό, τεχνικές, οδήγησα διαφορετικά μηχανάκια, αλλά στο βάθος έμεινε το κοριτσάκι που πάντα ονειρεύεται να κατεβαίνει υπέροχες στροφές από ένα πέρασμα στα βουνά προς μια θάλασσα...
...και μπορεί να μην έγινα ποτέ η ποιό γρήγορη, ούτε η ποιό έμπειρη, ούτε η ποιό διάσημη οδηγός, έμαθα όμως ένα: πόσο με γεμίζει ένα ταξίδι, το να στρίβω το μηχανάκι μου, να το νιώθω στα διάφορα terrain, να χαζεύω τα τοπία, και μπροστά, δίπλα η πίσω μου στα δικά τους μηχανάκια είναι οι συνταξιδιώτες μου με τους οποίους μοιράζομαι αυτό το κομμάτι ζωής...
...μετά ήρθαν ταξίδια στην Ευρώπη σε στριφτερους, επαρχιακούς δρόμους, καφέδες και μπύρες σε καφενεία σε ορεινά χωριά, επισκέψεις σύντομες σε κέντρα πόλεων, κάστρα, αρχαία και μουσεία...
Και μια μέρα ανακάλυψα το χώμα......και με κέρδισε!!
Νέες προκλήσεις, καινούργια μαθήματα, καινούργιες εμπειρίες: Πέρασα από σημεία απ'όπου δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να περάσει μηχανή
Έννοιωσα μια ανήκουστη περιφάνεια και χαρά κάθε φορά που κατάφερα κάτι για μένα καινούργιο!!
Έμαθα να φροντίζω σχολαστικά την μηχανή και τον εξοπλισμό μου, έμαθα ότι είναι ο μόνος σύμμαχος που ελέγχω.Έμαθα να ξεπερνάω φόβους, αλλά και να τους σέβομαι, ώς οι καλύτεροι συμβουλάτορες για μένα, μιας και ήταν δικοί μου
...Χωμάτινα μηχανάκια, on-off, καθαρόαιμα, λασπωμένα, σκονισμένα, σε δρόμους λασπης, πέτρινους, σκισμένους, πεσμένους, κλεισμένους, εγκαταλελειμμένους, χιονισμένους, μονοπάτια, στριφτερά, ανηφορικά, κατηφορικά, αντιπυρρικές, χοράφια, δάση, ποτάμια.....
...μέρη μαγικά, μακριά από το βουϊτό των εθνικών οδών
γεύτηκα την αίσθηση της εξερεύνησης, έννοιωθα ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε εδώ - αυτή την στιγμή - και έβλεπα ομορφιά, σκέτη, χωρίς ετικέτες και μακιγιάζ
...και τούμπες, κούραση, πονεμένα χέρια, και πάλι τούμπες....
...και σήκωμα και πάλι....
συνεχίζεται.....................
