Παραμύθι με μοτοσυκλέτες & φώς

 Κάπως έτσι θα ήταν το παραμύθι, για ένα βουνό, κατάμεστο στο έλατο, με ελάφια κλπ

 

Φυσικά γίνεται μια καταστροφή , η οποία καταστρέφει σε όλο τον πλανίτη … το πράσινο και τα χρώματα !!!

Υπάρχουν κάποιοι περίεργοι τύποι που θυμούνται αμυδρά κάποιες ιστορίες και ανεβαίνουν στο βουνό όπου αναζητούν ένα μυστικό μέρος.

Εκεί λέει, στο εσωτερικό ενός κτηρίου, υπάρχουν χρώματα. Κανείς φυσικά δεν ξέρει πώς και γιατί, κάποιοι μιλάνε για αντάρτες των χρωμάτων, κάποιοι για συντηρητές που έχουν μαγικές συνταγές κλπ

 

πάνε λοιπόν οι τύποι με οχήματα που κινούνται σε δυο ρόδες εκεί και χάνονται στους μυστήριους διαδρόμους. 

 

Σε μια αίθουσα βρίσκονται όλοι μαζί και θυμούνται σε φλας μπάκ τις παλαιές εποχές.

Τις εποχές που κοιταζόντουσαν με τα ελάφια και κάθε συνάντηση είχε μαγεία.

Είναι μια κοπέλλα, λέει, στην παρέα που ξέρει να ανακαλύπτει το φώς.

Και πάει ένας, λέει, σε μια μυστική συνάντηση κόντρα στο φώς,
και εκεί εμφανίζεται το ελάφι.

  Και τους λέει το ελάφι να χρησιμοποιούν κάτι μηχανήματα που μπορούν να γράφουν με φώς και να κρατάνε ζωντανά τα χρώματα και να μεταφέρουν μνήμες. 

Επειδή ο κόσμος εκείνη την εποχή, μαζί με τα χρώματα, είχε χάσει και την φαντασία και τις μνήμες του.

 Και πάνε λοιπόν και φωτο-γραφίζουν χρώματα και ζωντανεύουν μνήμες και παίζουν με τα δίκυκλα και…

αν γύρισαν σοϊ και αβλαβείς, να'ναι αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

 

Μικρά ανοίγματα στο όνειρο

 

Women at work - 

Άνθρωποι που επιμένουν στην δουλειά που αγαπάνε 

και επιβιώνουν καθαρίζοντας σκάλες η άλλες τίμιες εργασίες. 

Σε πείσμα των καιρών κάποιοι επιμένουν στην ποίηση, την μελοδία, την εικόνα, σαν μικρά ανοίγματα στο όνειρο. 

Πολλά ακόμα μας μείνανε να υπερασπιζόμαστε, για να υπάρχει λόγος για αντίσταση. 

Πολλά και ανεκτίμητα.

στο target radio, Αθήνα

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο

“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

 

Να μοιράζεσαι τα πάντα.

Να παίζεις τίμια.

Να μη χτυπάς τους άλλους.

Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

Να κοκκινίζεις.

Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.

Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.

Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.

Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Robert Fulghum 

πηγή 

το μικρό γαλατικό χοριό...

...το γαλατικό χοριό του Αστερίξ και Οβελίξ, το θυμώσαστε?
Ανυπότακτο επιμένει απλώς να υπάρχει...

Αυτό μου θύμιζε το "5o Ζiria music festival Νίκος Δόϊκας" στο οροπέδιο της Ζήριας στα 1600μ

το βουνό σε γεμίζει χαμόγελο, ελευθερία κινήσεων για μικρούς και μεγάλους, εξερευνήσεις, εμπειρίες, συναντήσεις και μαγικές εικόνες

 

Το σπήλαιο του Ερμή και ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός Ομιλος που οργάνωσε την πρόσβαση για τους επισκέπτες

Μετά από περιπατικές, εντουράδικες, σπηλαιολογικές και άλλες εξερευνήσεις: μάσα και χαλάρωση

 Η μουσική και το βαρέλη ζεσταίνουν ψυχή και σώμα σε θερμοκρασίες γύρο στις 10 βαθμούς

 

 ο τραχανάς χαϊδεύει το στομάχη μετά από αλλεπάλληλες τσιπουροποσίες

...more pics


.

Καλό καλοκαίρι

Γυρίζοντας ένα videoclip. Από τις λίγες στιγμές, που θές να είσαι και μπροστά και πίσω από την κάμερα...

μετά την πίεση που περάσαμε όλοι ανεξαιρέτως, προτιμώ τις παρέες με γέλιο, ανοιχτή καρδιά, τσίπουρο, που ξέρουν να βάζουν χέρι στις δουλειές, να προσέχουν ο ένας τον άλλον, να σέβονται την κούραση και την σιωπή, να μιλάνε δυνατά, να ακούνε το κύμα της θάλασσας, όπου είσαι ευπρόσδεκτος, όπου σου μιλάνε για το ξημέρωμα...

Καλό καλοκαίρι