Ο δρόμος, τα όνειρα και οι άνθρωποι (φύσης έργα, ανθρώπων μόχθος Νο ΙΙΙ)

Μια παλαιά Αθηναϊκή γειτονιά, ένας ήρεμος δρόμος, όνειρα εισβολέων και επισκεπτών, για ανάπτυξη, επιτυχία, να “κλέψουν” λίγο απ΄την αυθεντικότητα της γειτονιάς. Aυτοί τους αφήνουν τα σπίτια τους προς αναπαλαίωση, τελικά όλοι ξεπουλάνε, όλοι φεύγουν, αποδείχτηκαν ακριβά τα όνειρα. Τελευταίο καταφύγιο για μετανάστες, άστεγους, περαστικούς, μια φωτιά καταστρέφει ακόμα και αυτήν την εστία…

Mε ποιόν αρκούδο θα μοιραστεί τα όνειρά του αυτό το παιδί, ποιός το αγγαλιάζει, ποιός το κλαίει τώρα…

 Μια βόλτα σε γειτωνιά της Αθήνας. Η φύση πέρνει πίσω το δρόμο, τα σπίτια...

Πίσω μένουν οι αδιέξοδοι, τα όνειρα...

Τι να τα κάνεις τα όνειρα χωρίς ανθρώπους. Που να'ναι άραγε το παιδί που αγγάλιαζε τον αρκούδο...

Και όμως, υπάρχουν άνθρωποι που διεκδικούν τον δρόμο...τον δρόμο τους...