το καινούργιο μου μηχανάκι, ατίθασο, δυνατό, θέλει να το πάς, όχι να χαζεύεις...οτι του ζητάς, σ'το δίνει με το παραπάνω
****************************************************************
να θυμόμαστε τα ταξίδια που κάναμε μαζί και να σχεδιάζουμε τα μελλοντικά...να μας προσέχεις
...θα σε συναντώ σε κάθε βουνό και θα μετατρέπεται σιγά,σιγά ο πόνος σε χαμόγελο...
...ευχαριστώ για όσα ταξιδέψαμε μαζί...
_______________________________________________________________________________________________________
this is about nature
about being with your bike in nature
about paths and roads
about flowers and little animals
about heat and rain
about fear and home
about safety and progress
about co-existing
about enduro and nature
about races and rules
about being part-of and being first
about physical and technical surroundings
about human and machine
about ecology
about how ways of thinking are creating ways of behavior
_________________________________________________________________________________________________________________________
Dream of it - then make it come true
...ονειρευόμουν να ταξιδεύω με μηχανή από τότε, που, κοριτσάκι στο οικογενειακό ταξίδι από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου μας χάζευα δυο μηχανές να κατεβαίνουν τις στροφές του passo San Bernardino....
...έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα πολλά χρόνια αργότερα, έχοντας αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης χάρι στη φιλοσοφία "ένα δίπλωμα δεν βλάπτει (όσο παραμένει θεωρία)", έχοντας αποκτήσει δική μου μηχανή μετά από παράλληλη δουλειά με τις σπουδές μου (με τα δικά σου λεφτά μπορείς να κάνεις ότι θέλεις), και έχοντας μάθει βασικά πράγματα κόντρα στη λογική "τα κορίτσια κάθονται πίσω στη μηχανή" - την οποία οδηγεί φυσικά ένας άντρας...
...έκανα περισότερα χιλιόμετρα με το χρόνο, μάζεψα εμπειρίες, απέκτησα σιγουριά, ασφαλές οδήγηση, κατάλληλο εξοπλισμό, τεχνικές, οδήγησα διαφορετικά μηχανάκια, αλλά στο βάθος έμεινε το κοριτσάκι που πάντα ονειρεύεται να κατεβαίνει υπέροχες στροφές από ένα πέρασμα στα βουνά προς μια θάλασσα...
...και μπορεί να μην έγινα ποτέ η ποιό γρήγορη, ούτε η ποιό έμπειρη, ούτε η ποιό διάσημη οδηγός, έμαθα όμως ένα: πόσο με γεμίζει ένα ταξίδι, το να στρίβω το μηχανάκι μου, να το νιώθω στα διάφορα terrain, να χαζεύω τα τοπία, και μπροστά, δίπλα η πίσω μου στα δικά τους μηχανάκια είναι οι συνταξιδιώτες μου με τους οποίους μοιράζομαι αυτό το κομμάτι ζωής...
...μετά ήρθαν ταξίδια στην Ευρώπη σε στριφτερους, επαρχιακούς δρόμους, καφέδες και μπύρες σε καφενεία σε ορεινά χωριά, επισκέψεις σύντομες σε κέντρα πόλεων, κάστρα, αρχαία και μουσεία...
Και μια μέρα ανακάλυψα το χώμα...
...και με κέρδισε!!
Νέες προκλήσεις, καινούργια μαθήματα, καινούργιες εμπειρίες: Πέρασα από σημεία απ'όπου δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να περάσει μηχανή
Έμαθα να ξεπερνάω φόβους, αλλά και να τους σέβομαι, ώς οι καλύτεροι συμβουλάτορες για μένα, μιας και ήταν δικοί μου
...Χωμάτινα μηχανάκια, on-off, καθαρόαιμα, λασπωμένα, σκονισμένα, σε δρόμους λασπης, πέτρινους, σκισμένους, πεσμένους, κλεισμένους, εγκαταλελειμμένους, χιονισμένους, μονοπάτια, στριφτερά, ανηφορικά, κατηφορικά, αντιπυρρικές, χοράφια, δάση, ποτάμια.....
γεύτηκα την αίσθηση της εξερεύνησης, έννοιωθα ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε εδώ - αυτή την στιγμή - και έβλεπα ομορφιά, σκέτη, χωρίς ετικέτες και μακιγιάζ
συνεχίζεται.....................
_________________________________________________________________________________________________________________________
Preparing enduro-races is a journey for itself: From exploring the countryside, finding or creating paths, discovering new passages, drinking water from fountains, meeting people, watching ants or wild boars, being bit by insects, up to digging, hitting, climbing, tiring, making jokes, laughing and crying, being offered a cup of coffee, finding support, getting into conflicts, making friends, leaving with lots of strong memories....
_________________________________________________________________________________________________________________________
"In the Rain" - σηματοδότηση Αττικα Εντούρο Λειβαδειά
σήματα για εναν αγώνα
ενσωμάτωση στο φυσικό περιβάλλον/
μάρτυρες- θεατές της προσπάθειας/
ρυθμός, ταχύτητα/
μικρές ιστορίες ζωής/
επέμβαση, πρόκληση σε διάλογο/
οδηγοί της διαδρομής/
συναντήσεις/
never feel lost
μη χαθείς
μη χάσεις το δρόμο σου-
προχώρα-
από 'δώ πάμε-
έφτασες-
τα κατάφερες
_________________________________________________________________________________________________________________________
 |
| Από mud |
 |
| Από mud |
 |
| Από mud |
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Παρασκευή χαράματα, σκοτάδι, χαράζει πίσω από τα σύννεφα, ατμόσφαιρα θρίλερ με τα φώτα των μηχανών να γυαλίζουν στην άσφαλτο, φύγε, κολλάει το roadbook, βροχή, σκοτάδι!! Και εκεί που ξημερώνει μπαίνουμε στο χώμα, ξεμουδιάζουν τα χέρια, όρθια, να ζεσταθώ, να βρώ τον ρυθμό....και σπλάαατσ, μές τη λάσπη. Μπροστά μου γλυστράν και φεύγουν, αλλά το δικό μου γκάζι δεν ξεκολλάει, ανεβαίνω σπινιάροντας, ουρπσ! κόλλησα! Μην τα πολυλογώ, πέρασα 1,2 ώρες με την βοήθεια άλλων συμπασχόντων σπρόχνοντας , ξελασπώνοντας, περπατώντας σαν παπιες, στις λάσπες ,ύπό βροχή, κάποια φωτογραφία ενθύμιο, κολλάει ο συμπλέκτης, μετά κρύο ξαναδουλεύει, τα καταφέρνω να βγώ στις ροδιές των τζίπ που είχαν γίνει ρυάκια. Ευχαριστώ την "λασποπαρέα" για όλες τις λασποδουλειές, χειρονακτικές η συμβουλευτικές! Με το Μπάμπη απ΄το Καρπενήση περάσαμε την υπόλοιπη μέρα περιμένοντας στην άσφαλτο πλέον--το τρεϊλερ της παρέας του και ψάχνοντας 2 σετ δίσκους(!!τους είχαμε κάψει στη λάσπη!!) τηλεφωνικώς από Αθήνα. Η υποστήριξη και αλληλεγγύη συγκινητική, τα βρήκαμε όλα και το βράδυ είχαμε δίσκους, και άλλαξα με το σύστημα της αντιγραφής τους δίσκους συμπλέκτη. Τελείωσα με όλες τις δουλειές πλήν φαγητού στις 10 το βράδυ. Ύπνος φοβερός στη κατασκήνωση στον προφίτη Ηλία Ελάτιας. Περιποίηση από μάγειρα και διασώστες σούπερ, παρεϊστικο κλίμα, όμορφα.
Α, και δεν έτρεχα για κατάταξη, συμμετείχα έκτος συναγωνισμού, λόγο απόφασης τελευταίας στιγμής. Οπότε χωρίς το αγωνιστικό άγχος, μόνο το στοίχημα να βγάλω την διαδρομή.
Η οποία την 2η μέρα ήταν όμορφη στο Καλλίδρομο, αλλά καταπληκτική στην Οίτη.Απ'όλα τα εδάφη, με λίγες λασπίτσες και γλίτσες, κόκκινες, κίτρινες, μαύρες και γκρί, και ένα πολύ διασκεδαστικό παιχνιδάκι διασχίζοντας 3-4φορές τον Σπερχειό.
Απέναντι πρός Ταρζάν άρχισε να βρέχει και η γλίτσα άρχισε να γλυστράει και να δυσκολεύομαι ως άσχετη στην λάσπη και έπεσε ο ρυθμός μου και άρχισα να κουράζομαι (αν θυμάμαι καλά γύρο στα 120 χλμ).Με προσπερνάνε σιγάσιγά και τα τζιπ και το βενζινάδικο που είχα υπολογίσει είναι κλειστό(για πάντα). Συνεχίζω, τα τοπία αγριεύουν και τα χοριά λιγοστεύουν και για ώρα δεν συναντώ ανθρώπινη παρουσία. Μέχρι που γυρίζω ρεζέρβα και αγχώνομαι, μην μείνω στο βουνό και με φάνε οι λύκοι. Στην παλαιά Γιαννιτσά τα παιδιά στο ΣΕΧ προσπαθούν να μου βρούν βενζίνη, αλλά δε....
Οπότε παίρνω βαριά την απόφαση να φύγω από ασφαλτο κατηφόρα και σβηστή για Μακρακόμη και ασφάλτινα για Καρπενήση. Φτάνω, πλύσιμα, μαμ, πλύσιμο μηχανής, λαδώματα, κάποιοι αλλάζουν αλυσιδογράναζα, άλλοι λάστιχα, γενικώς μπόλικες επισκευές. Δοκιμή αντοχής και για τα μηχανάκια.Υπνος.
3η μέρα ξυπνάω με βροχή, σκοτάδι, οι σκηνές μπάσανε νερό, κάποια πράγματα είναι μούσχεμα, χάλια,μαζέματα και ντύσιμο, αργώ, πρέπει να βάλω λάδια στο μηχανάκι, περνάει η ώρα, πάει το χέσιμο(σημαντικό δε πράμα, μην το υποτημήσουμε!!), ο καφές μια γουλιά και έφυγα.
Στα πρώτα 100μ μας πάει σένα εγκαταλειμμένο δρόμο-μονοπάτι με νεροφαγώματα να χαθείς ολόκληρος μέσα, ανηφορικό, μές' τα χόρτα - μούρλια!!!
Και έτσι πάει η υπόλοιπη μισή μέρα, εναλλάξ δασική δρόμοι (φλαταδούρα) με μονοπάτια, off-road και νεροφαγωμένους δρόμους, σε πανδαισία φθινοπορινών χρωμάτων, σφιχτό, πολύ ωραία. Μετά από μικρή πτώση το DRZ δεν πέρνει προς, το χαϊδεύω, το κλοτσάω, βρίζω, ποτέ χορίς μανιβέλα στο βουνό, ειδοποιώ τα τζιπ (που σταματάγανε να μάθουν αν είμαι καλά!!!) ότι έμεινα, κάθομαι. Φτού, και ήταν τόσοοοο όμορφα. Μέχρι που με φτάνουν τα τελευταία μηχανάκια και μου φέρνουν γούρι: απ το τίποτα δουλεύει ο διακόπτης. Σταματάω σένα τζιπ που έπαθε λάστιχο, τσικ τίποτα πάλι. Με το WD40 των παιδιών όμως δουλευει το σύστημα και συνεχίζω - έχασα 1ώρα. Η διέλευση της Οίτης στους όμορφους κίτρινους δρόμους και εξοπραγματικά τοπία, μόνο κυνηγοί παντου, μέχρι τα πιό τουριστικά μέρη προς Παύλιανη μεριά. Εκεί αφήνω τους άλλους, που εν τω μεταξυ είχα ξαναβρεί και φεύγω από άσφαλτο: Τα χέρια δεν κάνουν πιά αυτό που θέλω εγώ, και αυτό που κάνουν είναι κάπως επικίνδυνο. Συμπέρασμα της ημέρας: Η πιό εντουράδικη διαδρομή, καθυστέρηση για τεχνικό πρόβλημα από λάσπες/νερά, κούραση της τρίτης μέρας, 120χλμ, πάω από άσφαλτο στη Ελάτια, τέλος ειδικής, ανασυγκρότηση για την επιστροφή στο autofestival, απονομή, ας το περιγράψει άλλος. Κανωνικός αγωνιζόμενος...Εγώ πάντως το καταφχαριστήθηκα!!!!
Μπράβο σε όλους που τερμάτισαν & προσπάθησαν, θαυμάζω τους "γρήγορους", και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μπάμπη και την παρέα του για την βοήθεια και όσους με στηρίξανε (τελευταία στιγμή) πρακτικά και ηθικά, αλλά κυρίος για την αίσθηση σιγουριάς ότι "δεν είσαι μόνος" που μου προσφέρανε!!! Να'μαστε καλά και να χαρούμε τα βουνά και του χρόνου!!
Φωτό από κάθε φορά που" έμεινα":
_________________________________________________________________________________________________________________________
ΤΡΙΑ ΒΟΥΝΑ & ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ
1ο βουνό: Γεράνια
Οικείο από τα παιδικά μου χρόνια και ακόμα αποκαλύπτει καινούργια μέρη, μικρές εκπλήξεις
για όποιον τολμάει να αφήσει της πεπατημένες...
Σκληρά τοπία εναλάσονται με μικρούς παραδείσους, και όλο ανακαλύπτω κρυμμένους θησαυρούς ...ο αρχαίος ρωμαϊκός δρόμος
2ο Βουνό: Πάρνηθα
γάμος φίλου εντουρά
3ο βουνό: Ζήρια
από το σπίτι της γιαγιάς μου έβλεπα στις κορυφές του να περνάνε οι εποχές
προστατευμένα στη σκληράδα της πέτρας τα οροπέδια
_________________________________________________________________________________________________________________________
IDEA
Η ημέρα αποδοχής της επιθυμίαςΤο γεγονός υπήρχε. Η γέννηση της ιδέας σήμαινε την δέσμευση της πραγματοποίησης. Με το που ξεκινάει η έρευνα πληροφοριών και η αναζήτηση συμμάχων εκφράζει κανείς την ιδέα. Δεν την παρουσιάζει ώς απόφαση, όχι ακόμα. Δεν έχεις ακόμα την δύναμη να πάρεις την απόφαση: Πρέπει πρώτα να ερευνήσεις τα κόστη και να ανζητ'ησεις τις παροχές. Τι έχω, τι μπορώ να αποκτήσω, τι μου λείπει για να αποφασίσω το εγχείρημα.Αρκετά βασανιστικό. Και στο ψάρεμα δεν σε στηρίζει κανείς.Αποθάρρυνση του στιλ η καλή δική μου ψυχολογία βασίζεται στη κακή δική σου ψυχολογία. Το πρώτο όπως και το τελευταίο στάδιο ενός εγχειρήματος όμως καθορίζεται από την ψυχολογία. Τα καταφέρνεις αν θέλεις (και μπορεις) να τα καταφέρνεις. Όλα τα άλλα, ενδιάμεσα, είναι πράκτική και προετιμασίες. Μόνο με καλή ψυχολογία ξεπερνάς τα εμπόδια.Με τί θρέφεται η καλή ψυχολογία? Ποιός μπορεί να με εμπνεύσει?Ποιός μπορει να μου πεί να μήν ακούσω όποιους με αποθαρρύνουν . Μόνο άνθρωποι που με ενυαρρύνουν η με στηρήζουν γύρο μου. Και δουλειά&ξεκούραση.
Synopsis
I've got an idea, I am making plans and I am scared. People around me seem to like seeing me struggling without sharing and being happy with that. The phrase still echoes in my ears" We've got our own lives to look after. "
You're on your own!!
_________________________________________________________________
Come back....
Come back....
πιό σκληρή, πιό απόλυτη, πιό ευάλωτη, πιό μοναχική, πιό τρυφερή....
Enduro-walking
_________________________________________________________________
The Crazy Fool's View
Gerania mountain II
__________________________________________________________
Μαγικό δάσος
Κονίστρες....μαζευτήκανε 50 εντουράδες σε κάλεσμα για μια φιλική εντουρο-βόλτα...οικοδεσπότες εντουράδες και λάτρεις του βουνού της περιοχής
....σε μαγικά μέρη...δύσκολα μονοπάτια...προσπάθια και ιδρώτας...όνειρα και πάλι προσπάθεια συναντιούνται να μοιράζονται μια μέρα παρέα
Κώστα και Νίκο, ευχαριστώ για την παρέα, πραγματικά νιώθω σαν στο χωριό μου
και ενα θερμό ευχαριστώ στους ανθρώπους από το Πλατανενχόφ που μου παρέχουν σπίτι & φιλοξενία
και όλοι με όσους μοιραζόμαστε αυτή την αγάπη για το βουνό και το εντούρο
Κατερίνα, έχεις κότσια (+κοτσίδες...)
Γιάννη, εννώνονται οι ζωές, μέσα από τους ανθρώπους με όρεξη και ώραμα!!!
