ΒΟΟΚ

....την παίρνεις μαζί σου στην παραλία και δεν χαλάει από την άμμο...



with english subtitles http://www.youtube.com/watch?v=YhcPX1wVp38

The Get Lost Generation

Shareable: The Get Lost Generation

The Get Lost Generation

By Malcolm Harris

via wikimedia

Ask a headline writer at any paper of record and they’ll tell you that today’s young people are “The Lost Generation.” They tend to use this label as if Hemingway and Fitzgerald hadn’t stumbled their way through half the bars in Paris under the same flag. Unfortunately, the youths of today aren’t lost in a morass of sex, art, booze, and politics (not necessarily in that order), but rather can’t find a path through the haze of economic insecurity and impending ecological catastrophe. The current use of the term draws less from those charmed ex-pats than from “The Lost Decade”, the name given to Japan’s period of economic stagnation during the 90′s. But the two uses point towards different aspects of sociohistorical lostness: one is about a generation not knowing what to do with its capacity within society, the other about a society that doesn’t know what to do with its capacity for generation, a world that seems to have already made too much of everything. It is unclear in which way my generation is lost, whether it refers to the seemingly misdirected lives of 20-somethings or our potential that may go unrealized due to the employment crisis and over-production - unless we open new paths. Having read the essays that follow, I think it’s a bit of both.

Of course the absent jobs that could make us “productive” members of society go a long way toward answering the question of direction. Young people are semi-autonomous when it comes to our life choices, but we are subject as a population to economic and environmental conditions; one could say we are lost because we have been lost. Even so, we don’t seem to be going anywhere. The new phase of “emerging adulthood” described in the now infamous New York Times Magazine article on 20-somethings involves a return to the parents’ home, (as in Lauren Westerfield’s “Flexible Lives, Flexible Relationships.”) Nothing could be more found. There is also some irony in calling the most connected generation in the history of mankind “lost.” The phone in my pocket can not only tell me where I am, but where I might want to go next and how to get there. There are ways in which we could not get lost if we tried.

Or could we? If the directions through which productive potential is traditionally realized (traditional careers, families, housing, modes of transportation) are not going to be open to many of us, as the situation indicates they will not, then we will need to produce and construct new ones. “Make it new” is an old phrase but, from one generation to another, it’s still good advice. The original Lost Generation produced its enduring works of art in flophouses and dive bars, not offices or writing workshops. For the modernists, being lost was a precondition for creation, not a barrier. We have no choice but to cease to think of exploration as a bounded time in which we are to “find” ourselves before we are put to work. For many of us, that end may never come. If the roads are closed, getting lost becomes the only way to move. The alternative is stagnation and the bare-life instrumentality of the on-demand labor contract (see Ryan Gleason’s “The Janus-Faced Craigslist.”) We have better things to do with our productive capacities than depress wages for those who cling to traditional employment. Instead, we have the opportunity to create new forms of social organization and patterns of mutual support.

Instead of “finding ourselves,” I think my generation would be better off losing ourselves. The selves we can hope to find ready-made and waiting are not what we’ve been promised, nor what we’ve prepared for (see Sarah Idzik’s “Unprepared.”), nor what we want. If the traditional job market fails to accommodate so many young people, then the modes of living devised by and for our parents will remain impossible for us. I mean this both in terms of living lives centered around consumption, but also the physical habitats they’ve built. We will live closer to one another as we realize distance is not the same as safety. In order to survive and even have a chance to live, we will have to build communities of cooperation rather than competition. Learning to live together instead of merely in proximity to each other will be crucial (see Annamarie Pluhar’s essay on housemates). Sometimes getting lost will require us to leave some small possibility of prosperity behind and jump into the unknown (Emi Gennis’s “Quitter” and Jenna Brager’s “Who Needs An Ivory Tower?”) Sometimes it means leaving any sort of normal stability behind and taking only what you can carry (Nine gives her inventory in “Take It And Leave It”) in search of something truly desirable.

The obvious but tricky question is where can we go that is away from this dominant relationship, away from the selling of our lives and planet chunk by chunk so as not to die. Both the alienated suburbs of my childhood and the costly cities of my adolescent dreams seem unlikely sites, yet we know there are places where capital and the state move too slowly, corners they cannot assimilate: the warehouse shells of an exhausted industrialism, the foreclosed homes that hold the ghosts of a dreamed America which never came to be. During Milicent Johnson’s adventures in Detroit, she found a city inventing with what’s there, moving past what’s gone into something different. There remains space and time where horizontal networks can survive and grow, where new practices can spring from the scrapheap generated by late capitalism.

Young people can organize themselves under new forms, like cooperatives (see both of Mira Luna’s essay on co-ops) and nomadic communities (Robin’s “Every Guest A Host.") We can depend on each other’s living labor rather than the dead value stored in commodities. A shared future means less stuff, which means less digging for more fuel to burn. If families are those groups of people against whom we refuse to fight in the race up the ladder, then young people are going to get bigger families. Networks of collaborative consumption allow people to share goods in common without the burdens and costs of personal ownership, which means less time buying and more time living. Do-it-yourself becomes the best option (as in Melissa Welter’s “Eating Rich, Living Poor”) and, luckily, ever more feasible as the means of production become more accessible to individual producer/consumers. We must be suspicious of everything we do not build, of everything handed down from an empire in decline, and look to our own hands. Even while the lives we build are independent, they’re still shared, and sharing is what we’re gonna need if we’re going to get out of youth alive.

κάπαρη και σύκα.....

 Σεπτέμβρης, ο μήνας των ώριμων σήκων....

 και μετά το μάζεμα, ξεδιάλεγμα και τοποθέτηση για να αποξηράνουν....το ουζάκι στον ίσχυο της ελιάς

Καλλιέργεια Κάπαρης - Συμβουλές

Ανθισμένη κάπαρη και καπαρόκουμπα (Πηγή εικόνας)
Η κάπαρη (Capparis spinosa), είναι ένας πολυετής φυλλοβόλος θάμνος. Καπαρόκουμπο ή απλά κάπαρη, ονομάζεται  το ανώριμο μπουμπούκι του φυτού, το οποίο συλλέγεται και συντηρείται ως τροφή.
Τα καπαρόκουμπα χρησιμοποιούνται ως ορεκτικά, μέσα σε σαλάτες, ή σε ομελέτες. Η χαρακτηριστική γεύση τους τα κάνει περιζήτητα ορεκτικά ή γαρνιτούρα. Η ακριβή όμως τιμή τους μας κάνει να είμαστε περισσότερο εγκρατείς από ότι θα θέλαμε.


Πολλοί επίσης τρώνε και τα φύλλα της κάπαρης (καπαρόφυλλα), αφού πρώτα τα βράσουν. Έχουν ελαφρώς πικρή γεύση, αλλά αρέσουν σε πολλούς.

Φυτό κάπαρης σε τοίχο στην Κύθνο (Πηγή εικόνας)
Συναντάμε τα φυτά κάπαρης να φύονται ελεύθερα στην φύση. Συνήθως τα βρίσκουμε επάνω σε παλιούς τοίχους, ξερολιθιές ή βράχους. Είναι φυτό της μεσογείου και ευδοκιμεί σε ξερικές και ημιξερικές περιοχές.

Φυτό κάπαρης στη Mallorca (Πηγή εικόνας)
Η κάπαρη αναπτύσσεται σε μέρη που έχουν πλήρη ηλιοφάνεια (τα βλέπει ο ήλιος όλη μέρα) και ζεστό έως πολύ ζεστό καλοκαίρι. Το καλοκαίρι η κάπαρη αντέχει σε θερμοκρασίες πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου. Το χειμώνα όμως είναι ευαίσθητη και δεν αντέχει τις παγωνιές. Αντέχει όμως σε παρατεταμένο και χωρίς απότομες πτώσεις κρύο. Δεν αγαπά τα μέρη με υγρασία.
Η κάπαρη καταφέρνει και ευδοκιμεί σε αργιλώδη, αμμώδη, πετρώδη, χαλικώδη εδάφη με λιγότερο από 1% οργανική ύλη! Είναι πραγματικά ένα αξιοθαύμαστο φυτό.

Πού μπορείτε να καλλιεργήσετε κάπαρη;

Μπορείτε να καλλιεργήσετε κάπαρη στο χωράφι ή ακόμη και σε γλάστρες.
Πρέπει όμως να σας προειδοποιήσω ότι η καλλιέργεια της κάπαρης δεν είναι εύκολη.
Το φυτό αρχίζει να αποδίδει καρπούς μετά από τα πρώτα 2 χρόνια και η παραγωγή του συνεχίζεται για δεκαετίες.

Τί χώμα χρειάζεται η κάπαρη;

Προσοχή χρειάζεται στο χώμα που θα φυτευτεί η κάπαρη.

Κάπαρη σε γλάστρα

Αν φυτέψετε την κάπαρη σε γλάστρα, τα πρώτα 20 με 30 εκατοστά του χώματος θα πρέπει να είναι αργιλώδες, πετρώδες, έδαφος, πάρα πολύ απαστραγγιζόμενο. Μπορείτε να ανακατέψετε αυτή την επάνω στρώση με λίγο οργανικό λίπασμα, π.χ. κομπόστ. Η επόμενη στρώση, μπορεί να περιέχει χώμα ή κομπόστ.

Κάπαρη στον κήπο

Αν φυτέψετε την κάπαρη στον κήπο, τότε, σε αντίθεση με ότι θέλουν τα λαχανικά και κηπευτικά, θα πρέπει να επιλέξετε ένα μέρος με αργιλώδες, πετρώδες έδαφος, πολύ καλά αποστραγγιζόμενο που το βλέπει ο ήλιος όλη την ημέρα. Το χωράφι δεν πρέπει να βρίσκεται σε υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα.
Μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε τεχνητές ξερολιθιές όπου το διάκενο ανάμεσα στις πέτρες θα έχει χώμα. Στη φύση, το χώμα ανάμεσα στις πέτρες δημιουργείται με την πάροδο των χρόνων και μέσω της διαδικασίας της φυσικής φθοράς. Σε τεχνητό περιβάλλον, θα πρέπει να το προσθέσετε εσείς.

Πόσο ήλιο χρειάζεται η κάπαρη;

Η κάπαρη πρέπει να βρίσκεται σε ένα μέρος όπου θα την βλέπει ο ήλιος όλες τις ώρες. Η κάπαρη αντέχει σε θερμοκρασίες πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου.
Επιλέξτε ένα τμήμα του χωραφιού που δεν σκιάζεται από δέντρα ή τεχνητές κατασκευές.
Τοποθετήστε τις γλάστρες σε ένα μέρος που το βλέπει ο ήλιος όλες τις ώρες.

Πόσο πότισμα χρειάζεται η κάπαρη;

Τα πρώτα δύο χρόνια η κάπαρη χρειάζεται αραιά αλλά σταθερά ποτίσματα. Στη συνέχεια, το φυτό χρειάζεται πρακτικά μηδενικό ή πολύ σπάνιο πότισμα. Πρακτικά έχει τις ίδιες απαιτήσεις σε πότισμα με τους κάκτους!

Πόσο λίπασμα χρειάζεται η κάπαρη;

Πρακτικά θέλει ελάχιστο, σχεδόν μηδενικό λίπασμα.

Ξεκινώντας την κάπαρη από σπόρο

Ψάχνοντας, βρήκα δεκάδες περιγραφές για το πως θα πρέπει να μεταχειριστούμε τον σπόρο της κάπαρης πριν το φυτέψουμε. Οι περισσότερες μέθοδοι ήταν πολύπλοκοι και περιελάμβαναν εμβάπτιση σε νερό, τοποθέτηση στο ψυγείο, κ.λπ. Οι εμπειρίες όσων τις δοκίμασαν ήταν απογοητευτικές.
Βρήκα όμως τη Michelle από την Καλιφόρνια, η οποία περιγράφει τρόπους που δοκίμασε και πέτυχαν.
Θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε φρέσκους σπόρους κάπαρης. Το ποσοστό φυτρώτητας στους στους φρέσκους σπόρους αγγίζει το 95%. Οι σπόροι κάπαρης που είναι ένα χρόνο παλαιοί έχουν ποσοστό φυτρώτητας 75% με 80%.
Στις μεσογειακές περιοχές, όπως η Ελλάδα, δε χρειάζεται να ψύξετε τους σπόρους πριν τους φυτέψετε. Οι φυσικές χαμηλές θερμοκρασίες του μεσογειακού κλίματος, παρέχουν όλη την ψύξη που χρειάζεται ο σπόρος.
Δεν πρέπει να διαταράσσετε τις ρίζες τους. Η κάπαρη αντιδρά άσχημα όταν διαταράσσουν τις ρίζες της και μαραίνεται.
Μετά από αυτά τα βασικά, ας ξεκινήσουμε με τη διαδικασία που περιγράφει η Michelle.
Χρησιμοποιήστε ένα δίσκο σπορείου.
Σπείρτε τους σπόρους κάπαρης από το Σεπτέμβριο έως το Νοέμβριο.
Σε κάθε θέση του σπορείου, βάλτε 6 σπόρους.
Τοποθετήστε το σπορείο έξω, σε ένα μέρος που έχει ήλιο και σκιά, ανάλογα με την ώρα της ημέρας.
Προστατέψτε αν θέλετε, την επιφάνεια του σπορείου με ένα πλέγμα.
"Ξεχάστε" τους σπόρους και το σπορείο μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου.
Τέλη Φεβρουαρίου ή αρχές Μαρτίου, μεταφέρετε το σπορείο σε ένα μέρος που το βλέπει ο ήλιος. Σε 2 με 3 εβδομάδες, οι σπόροι θα πρέπει να αρχίσουν να φυτρώνουν.

Φυτά κάπαρης σε κύπελα σπορείου (Πηγή εικόνας)
Μετά από 2 περίπου μήνες, και όταν τα φυτά κάπαρης αποκτήσουν 2 ή περισσότερα πραγματικά φύλλα και οι ρίζες τους αναπτυχθούν τόσο ώστε να υποστηρίζουν το χώμα που τις περιβάλλει, μπορείτε να τα μεταφυτέψετε σε γλάστρες. Οι γλάστρες που θα τα μεταφυτέψετε, θα πρέπει να έχουν διάμετρο 10 ή περισσότερα εκατοστά. Αν σε κάποια θέση του σπορείου έχουν βγει περισσότερα από ένα φυτά, μην επιχειρήσετε να βγάλετε το δεύτερο φυτό. Απλά κόψτε το στο επίπεδο του χώματος. Σε αυτές τις γλάστρες, τα φυτά θα μεγαλώσουν για το υπόλοιπο του χρόνου. Αν και στη φύση, η κάπαρη δε χρειάζεται πότισμα, το χώμα στις γλάστρες ξεραίνεται πολύ γρήγορα. θα πρέπει να τις ποτίζεται ελαφρά μία με δύο φορές την εβδομάδα τους θερινούς μήνες.

Μεταφύτευση της κάπαρης

Τον επόμενο χειμώνα ή την επόμενη άνοιξη, θα μπορέσετε να τα μεταφυτέψετε σε μεγαλύτερες γλάστρες, που χωρούν τουλάχιστον 65 λίτρα χώμα. Οι γλάστρες θα πρέπει να τοποθετηθούν σε μέρος που το βλέπει ο ήλιος όλη την ημέρα. Και πάλι, επειδή το χώμα στις γλάστρες χάνει γρήγορα την υγρασία του, ειδικά όταν οι γλάστρες είναι στον ήλιο, θα πρέπει να τις ποτίζετε.

Κάπαρη σε γλάστρα (Πηγή εικόνας)
Στο τέλος του δεύτερου χρόνου, θα έχετε τα πρώτα άνθη κάπαρης.
Τα φυτά που είναι μεγαλύτερα από δύο χρόνια, μπορείτε να τα κλαδεύετε το χειμώνα όταν πέφτουν σε κατάσταση νάρκης.

Η κάπαρη βγάζει άνθη στους νέους βλαστούς. Οπότε θα πρέπει να την κλαδεύετε έντονα ώστε να ενισχύετε τη δημιουργία νέων βλαστών που θα φέρουν άνθη.
Μετά τα δύο χρόνια, αν θέλετε μπορείτε να επιχειρήσετε να μεταφυτέψετε τα φυτά κάπαρης στο χώμα. Το ιδανικό μέρος είναι στο επάνω μέρος ξερολιθιών, ώστε τα κλαδιά του να μπορούν να κρέμονται. Επιλέξτε μέρη που βλέπουν νότια Προετοιμαστείτε όμως για χαμηλά ποσοστά επιτυχίας.

Καπαρόκουμπα

Η εμπορική αξία των καπαρόκουμπων, είναι αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους τους.

Κατηγορίες μεγεθών κάπαρης (Πηγή εικόνας)
Τα καπαρόκουμπα, κατηγοριοποιούνται και πωλούνται βάσει του μεγέθους τους. Η κατηγοριοποίηση είναι η ακόλουθη:

• Non-Pareil (μικρότερα 7 mm)
• Surfines (από 7 έως 8 mm)
• Capucines (από 8 έως 9 mm)
• Capotes (από 9 έως 11 mm)
• Fines (από 11 ως 13 mm)
• Grusas (μεγαλύτερα από 14 mm)

Τα μικρά καπαρόκουμπα έχουν τη μεγαλύτερη αξία.
 

 από http://www.kalliergo.gr/home-kalliergo/kapari-kalliergeia-symvoules-03062011.html

Το περιεχόμενο του www.kalliergo.gr διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης (με υποχρεωτική παράθεση συνδέσμου) - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο .